Άλλαξε ο Μανωλιός, έβαλε το ζιβάγκο του και μπρος..

Οι μαθητές και φοιτητές αυτής της χώρας επιτέλους βρήκαν τον άνθρωπό τους.
Άρης Σπηλιωτόπουλος: Ο άνθρωπος που θυσίασε τη γραβάτα για να φορέσει ζιβάγκο προκειμένου να σταθεί στο πλευρό των νέων.

Πιστός στις αρχές της Ν.Δ. ότι τα ράσα κάνουν τον παππά, καταδίκασε το κοστούμι από την πρώτη ημέρα της θητείας του στο Υπουργείο Παιδείας και προτίμησε την κάσουαλ σικ εκδοχή στην εμφάνισή του.

Με το ζιβάγκο θα προσεγγίσει με μεγάλη ευκολία τα σοβαρότατα ζητήματα της εκπαίδευσης και θα κάνει ένα νέο ξεκίνημα από μηδενική βάση στο διάλογο με το φοιτητικό κίνημα, διότι ήταν η γραβάτα ο λόγος που δεν μπορούσαν να έρθουν σε συνεννόηση κυβέρνηση και νέοι.

Βεβαίως μια απλή μπλούζα φανερώνει με σαφήνεια ότι ο νέος Υπουργός θα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά καθώς εξασφαλίζει μεγαλύτερη άνεση κινήσεων στην πολύωρη εργασία, ενώ αν δεν είναι συνθετική απορροφά και τις δυσάρεστες οσμές, σε αντίθεση με τα στενά σακάκια που φορούσαν οι ρέμπελοι οι προκάτοχοί του.

Δείχνει επίσης ότι είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί με όλους τους κοστουμοφόρους της κυβέρνησης αν δεν επιλυθούν τα προβλήματα της νεολαίας και έτοιμος να θυσιαστεί πολιτικά σε περίπτωση που δεν καταφέρει το στόχο του.

Με το ζιβάγκο του Άρη ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία του τόπου. Δεν είναι ότι δεν πρόλαβε να πάρει τα κοστούμια από το καθαριστήριο, ούτε είναι μια απλή στιλιστική επιλογή του νέου Υπουργού.
Πρόκειται για μια ξεκάθαρη υποτίμηση της νοημοσύνης της νεολαίας από εκείνους που πιστεύουν ότι οι νέοι ασχολούνται με την επιφάνεια και όχι με την ουσία των πραγμάτων και ότι οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί τους θα τους φέρουν κοντά ή θα τους κάνουν να υποχωρήσουν από τις διεκδικήσεις τους..

Περί ανασχηματισμού..

Αν ερχόταν κάποιος ξένος στην Ελλάδα την ημέρα της ορκωμοσίας των νέων υπουργών και παρακολουθούσε τις διαδικασίες παράδοσης – παραλαβής υπουργείων, χωρίς να γνωρίζει πρόσωπα και κόμματα, θα πίστευε ακράδαντα ότι είχαμε εθνικές εκλογές και εξελέγη άλλο κόμμα.
Υπήρξαν αποστάσεις και διαφοροποιήσεις των νέων υπουργών από τους προηγούμενους, έμμεσες εξαγγελίες για νέο έργο, πικρίες που θα είχε κανείς αν ανήκε σε απερχόμενη κυβέρνηση και μομφές είτε για τον πρωθυπουργό, είτε για άλλους υπουργούς.
Πολλοί σχολίασαν ότι δεν πρόκειται να γίνουν ουσιώδεις αλλαγές αφού ο επικεφαλής του κυβερνητικού σχήματος παραμένει ο ίδιος. Όπως ο προπονητής μιας ομάδας που έχει την ευθύνη των κινήσεων και της τακτικής έτσι και ο πρωθυπουργός. Αν δεν αλλάξει ο ίδιος δεν αλλάζει η πολιτική.
Πράγματι. Στην περίπτωση αυτή όμως η τακτική θα ήταν ενιαία, θα υπήρχε μια ομαλή διαδοχή υπουργών μεταξύ τους και κλίμα σύμπνοιας και συνεργασίας.
Με τον ανασχηματισμό όμως πολλοί προέταξαν το προσωπικό στοιχείο και διαφοροποίησαν εμφανώς τη θέση τους από τους προκατόχους τους λες και εκείνοι ανήκαν σε άλλο πολιτικό σχήμα, αγνοώντας τον προπονητή που δίνει τη γραμμή.
Το αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι σε έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς της πολιτικής, σε αυτόν της οικονομίας, με την αλλαγή του Αλογοσκούφη «ομολόγησε» την ήττα του.
Αποκάλυψε την αδυναμία του και το κατά συρροήν λάθος του. Διότι όταν επί πενταετία υπάρχει πρόβλημα, η οικονομία είναι εκτός ορίων προυπολογισμού και αποτελεί μάλιστα αιτία πρόωρων εκλογών, ο επικεφαλής οφείλει να δράσει εγκαίρως.
Και αν θεωρήσουμε ότι την ευθύνη της διολίσθησης φέρει προσωπικά ο κ. Αλογοσκούφης γιατί δεν τον αντικαθιστούσε νωρίτερα;
Αν πάλι θεωρήσουμε ότι δεν φέρει εκείνος την ευθύνη, γιατί τον αντικατέστησε;
Πολλοί μίλησαν για έκπληξη στην αντικατάσταση αυτή.
Έκπληξη θα ήταν αν δεν τον διαδεχόταν ο υφυπουργός του. Αν η αλλαγή ήταν ριζική.
Ο Καραμανλής όμως σκέφτηκε επικοινωνιακά. Ο κόσμος ταύτισε το πρόσωπο του Αλογοσκούφη με την οικονομική κρίση. Αλλάζοντας λοιπόν το πρόσωπο και όχι προφανώς την πολιτική θα κερδίσει λίγο χρόνο από την ανοχή των πολιτών.
Από την άλλη πλευρά,ο νέος υπουργός που έρχεται για να περισώσει ότι δεν μπόρεσε ο προηγούμενος, θα τελεί υπό επιτήρηση ενδοκυβερνητικής επιτροπής! (Σωκράτης, Πλάτωνας, Σουφλιάς)
Αυτό αποδεικνύει είτε ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει εμπιστοσύνη στον κ. Παπαθανασίου ή μόλις τον ενημέρωσαν ότι τα οικονομικά προβλήματα που άκουγε από τον κόσμο στην τηλεόραση, αποτελούν πραγματικότητα και όχι μεταγλωττισμένο βραζιλιάνικο σίριαλ.