Τι περιμένετε;

Μια από τις πιο συνηθισμένες εκθέσεις ιδεών από το γυμνάσιο ακόμη ήταν "ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων στην κοινωνία μας".
Γράφαμε και εμείς κατόπιν υποδείξεων, μάλλον, πόσο αξιέπαινοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πόσο αναγκαία η συμβολή τους στην κοινωνία, ότι θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπα, να είναι πρωτοπόροι και εμπνευστές για όλους, μετά από γνωστό πρόλογο- κονσέρβα:"σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων είναι σπουδαίος...." ή "κάθε κοινωνία αποτελείται από μωσαικό ανθρώπων, αλλά υπάρχουν και κάποιοι πολύ σημαντικοί που...."
Που; Που; Δεν είναι πια αναφορικό. Είναι ερωτηματικό.
Που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου; Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν και τους γνωρίζουμε, γιατί δεν τους βλέπουμε; Σε μια εποχή καταιγιστικών μηνυμάτων, που βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε τα πάντα, που χάθηκε η φωνή τους;
Άραγε απέχουν ή δεν τους δίνεται βήμα, δεν υπάρχει γιαυτούς ο χρόνος που κοστολογείται και πωλείται με το δευτερόλεπτο;
Μεμονωμένες κινήσεις ατόμων, δεν συνιστούν παρέμβαση. Η εποχή απαιτεί καθολική κίνηση. Επιβάλλεται να ενώσουν τις φωνές τους άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης, δημοσιογράφοι(..με μέτρο), πανεπιστημιακοί(..με μέτρο) και να μας απλώσουν το χέρι, να μας τραβήξουν στην επιφάνεια. Η παρουσία τους είναι απαραίτητη γιατί είναι βαρετά εδώ, στον πάτο τόσο καιρό...
Είναι ώρα να δραπετεύσετε για λίγο από τις εκθέσεις ιδεών, αγαπητοί. Δική σας εξάλλου δουλειά είναι οι όμιλοι ιδεών και προβληματισμού.. τι περιμένετε;