- Μέγα θέμα δημιουργήθηκε στο Κοινοβούλιο της Σουηδίας από οχτάχρονο παιδί που δεν κάλεσε στο γενέθλιο πάρτυ του δυο από τους συμμαθητές του. Το σχολείο κατήγγειλε το γεγονός στη Βουλή ανακοινώνοντας ότι με τον τρόπο αυτό παραβιάστηκαν τα δικαιώματα των δύο παιδιών! ( Να με τι ασχολείται μια χώρα όταν δεν έχει προβλήματα. Θα μου πεις όμως και στην Ελλάδα πάνω κάτω με τα ίδια θέματα ασχολείται η Βουλή. .τσίγκολελέτα και λοιπά..)
- Το όνομα του κόμματός του θέλει να αλλάξει από το φθινόπωρο ο Γ. Παπανδρέου, προκειμένου λέει να μην υπάρχει οποιαδήποτε σύνδεση με το ΄΄αμαρτωλό΄΄ παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. ( Ερώτηση: Θα αλλάξει και τους υποψήφιους που έχουμε συνδέσει με το ΄΄αμαρτωλό΄΄ παρελθόν ή θα αλλάξει και σε αυτούς ..ονόματα;)
- Για κακούργημα λόγω παραβίασης του νόμου περί προσωπικών δεδομένων κατηγορείται ο Θέμος καθώς φέρεται ως ο κομιστής στην κυβέρνηση του επίμαχου dvd. (Αφού δεν το είδε κανείς αυτό το υλικό, ποια προσωπικά δεδομένα παραβιάστηκαν; Για τα 5,5 εκ € ούτε λόγος, ε; Τι είναι 5,5 εκ. για τον Εισαγγελέα που έχει να διαχειριστεί τις υποθέσεις των δις από τη siemens;)
- Διαμαρτύρονται έντονα σε κάποια δημοσιεύματα οι δημοσιογράφοι γιατί ο κ. Εισαγγελέας που διενήργησε την ανάκριση στην ξακουστή πια κυρία Τσακάλου, δεν ρώτησε να μάθει το όνομα του Υπουργού που μάλλον έχει ταξιδέψει με τον πρώην γενικό του ΟΤΕ από 16-20/6/05 με ιδιωτικό τζετ προς διάφορους προορισμούς. ( Μα, αγαπητοί δημοσιογράφοι, το ξέρει το όνομα ο κ. Εισαγγελέας, γιατί να επιμείνει; Για να το μάθετε και εσείς;)
- Πήρε τον οδηγό του, Βλάση, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και περιπλανήθηκε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης πίσω από το Δημαρχείο, στη Βαρβάκειο, εκεί όπου τρυπιούνται λυσσαλέα οι τοξικομανείς. Εκεί όπου οι εταίρες αναζητούν πελατεία με 15-20 € το κεφάλι ίσα για τα έξοδα.. και ανάμεσά τους περαστικοί φοβισμένοι πολίτες που δεν ξέρουν..( Αν αυτό έκαναν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, αν έρχονταν αντιμέτωποι με τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την αθλιότητα στη ζωή τους, και δεν μάθαιναν για αυτή από τους ατσαλάκωτους συμβούλους τους, η Ελλάδα θα ήταν αναμφισβήτητα πολλά βήματα μπροστά..)
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008
Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008
Όλα στο φως - όλα στη δικαιοσύνη, σημειώσατε 2
Αυτή η κυβέρνηση έχει βρει τη λύση. Οτιδήποτε προκύπτει στον πολιτικό χώρο, είτε στους κόλπους της είτε εκτός αυτών, παραπέμπεται στη δικαιοσύνη.
Έχει καταντήσει η δικαιοσύνη πολιτική χωματερή, χώρος «ανθυγειονομικής» ταφής απορριμμάτων. Έχει υποδεχτεί δεκάδες υποθέσεις σκανδάλων κατά καιρούς, αλλά δεν έχει αποκαλυφθεί τίποτε απολύτως. Έτσι ο Έλληνας πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του «φωτός», πρεσβεύουν απόλυτα το πιασάρικο συνθηματάκι τους καθώς το «όλα στο φως» για εκείνους συνεπάγεται όλα στη δικαιοσύνη, αλλά από την άλλη για τη δικαιοσύνη σημαίνει όλα στο αρχείο και στην …αφάνεια!
Δεν έχουμε ενημερωθεί ποτέ για καμία υπόθεση. Γνωρίζουμε όλα τα σενάρια, τις εικασίες, τις υποθετικές ή πραγματικές αρχικές παραμέτρους, αλλά στη συνέχεια όταν το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκαλο, ξαφνικά σπάει. Μάλλον αυτό το κόκαλο είναι πιο ισχυρό από το μαχαίρι ή τελικά το περιβόητο μαχαίρι είναι ένας απλός.. σελιδοκόπτης.
Και διερωτάται εύλογα κανείς: «μηχανισμούς αυτοκάθαρσης δεν διαθέτουν αυτά τα κόμματα;» Δεν μπορεί λόγου χάριν ο πρωθυπουργός ως πρόεδρος της παράταξής του, αντί να σφυρίζει αδιάφορα, να μελετήσει τα στοιχεία και να θέσει σε «πολιτική διαθεσιμότητα» όσους φέρονται ως υπόλογοι για σκάνδαλα ή σκανδαλάκια;
Αντιληπτό ότι θα αδειάσει το μισό κοινοβούλιο αν κάθε πολιτικός αρχηγός παύει όσους εμπλέκονται σε «βρώμικες» υποθέσεις, αλλά πολλές φορές ακόμη και αν δεν συντρέχει λόγος να αποδοθούν «ποινές» δικαστικώς, η πολιτική ηθική επιτάσσει την απομάκρυνση κάποιων από τα κοινά.
Κατά καιρούς εξάλλου έχει τεθεί πλειστάκις θέμα αμεροληψίας και αντικειμενικότητας για τη δικαιοσύνη, στην οποία μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση έχει τυφλή εμπιστοσύνη. Τυφλή εμπιστοσύνη στην τυφλή δικαιοσύνη και ο λαός στην τύφλα γενικώς!
Έχει καταντήσει η δικαιοσύνη πολιτική χωματερή, χώρος «ανθυγειονομικής» ταφής απορριμμάτων. Έχει υποδεχτεί δεκάδες υποθέσεις σκανδάλων κατά καιρούς, αλλά δεν έχει αποκαλυφθεί τίποτε απολύτως. Έτσι ο Έλληνας πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του «φωτός», πρεσβεύουν απόλυτα το πιασάρικο συνθηματάκι τους καθώς το «όλα στο φως» για εκείνους συνεπάγεται όλα στη δικαιοσύνη, αλλά από την άλλη για τη δικαιοσύνη σημαίνει όλα στο αρχείο και στην …αφάνεια!
Δεν έχουμε ενημερωθεί ποτέ για καμία υπόθεση. Γνωρίζουμε όλα τα σενάρια, τις εικασίες, τις υποθετικές ή πραγματικές αρχικές παραμέτρους, αλλά στη συνέχεια όταν το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκαλο, ξαφνικά σπάει. Μάλλον αυτό το κόκαλο είναι πιο ισχυρό από το μαχαίρι ή τελικά το περιβόητο μαχαίρι είναι ένας απλός.. σελιδοκόπτης.
Και διερωτάται εύλογα κανείς: «μηχανισμούς αυτοκάθαρσης δεν διαθέτουν αυτά τα κόμματα;» Δεν μπορεί λόγου χάριν ο πρωθυπουργός ως πρόεδρος της παράταξής του, αντί να σφυρίζει αδιάφορα, να μελετήσει τα στοιχεία και να θέσει σε «πολιτική διαθεσιμότητα» όσους φέρονται ως υπόλογοι για σκάνδαλα ή σκανδαλάκια;
Αντιληπτό ότι θα αδειάσει το μισό κοινοβούλιο αν κάθε πολιτικός αρχηγός παύει όσους εμπλέκονται σε «βρώμικες» υποθέσεις, αλλά πολλές φορές ακόμη και αν δεν συντρέχει λόγος να αποδοθούν «ποινές» δικαστικώς, η πολιτική ηθική επιτάσσει την απομάκρυνση κάποιων από τα κοινά.
Κατά καιρούς εξάλλου έχει τεθεί πλειστάκις θέμα αμεροληψίας και αντικειμενικότητας για τη δικαιοσύνη, στην οποία μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση έχει τυφλή εμπιστοσύνη. Τυφλή εμπιστοσύνη στην τυφλή δικαιοσύνη και ο λαός στην τύφλα γενικώς!
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008
Μια αφελής ερώτηση..
Ας θεωρήσουμε ότι τα χρήματα που εισέρευσαν σε πολιτικά κόμματα και πρόσωπα από τις μίζες της Siemens ανέρχονται σε ένα τεράστιο ποσό.
Πόσο πιο μεγάλο είναι πια το ποσό που κέρδισε αυτή η Siemens από τον εξοπλισμό για την ασφάλεια των πολιτών αυτής της χώρας που έχει και κέρδος με τόσα που έδωσε;
Πόσο πιο μεγάλο είναι πια το ποσό που κέρδισε αυτή η Siemens από τον εξοπλισμό για την ασφάλεια των πολιτών αυτής της χώρας που έχει και κέρδος με τόσα που έδωσε;
Το δαχτυλίδι..
Κομιστής: Το σκέφτηκα!
Φωνή από το μέλλον: Θαύμα!
Κομιστής: Έγινε σούσουρο τότε με τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Μας ζάλισαν «το δαχτυλίδι» και το στέμμα και δεν ξέρω εγώ τι.
Φωνή από το μέλλον: Ε, και;
Κομιστής: Ο Σημίτης ήταν αποφασισμένος να αποσυρθεί μετά τις μίζες από τη Siemens διότι και την οχταετία του θήτευσε, και χρήμα εισέρευσε στα ταμεία του κόμματος (και στις τσέπες πολλών) επί των ημερών του.
Φωνή από το μέλλον: Αυτό που κολλάει;
Κομιστής: Οι εκδοχές είναι δύο. Ή πρότεινε να δώσει το «δαχτυλίδι» σε άλλα κορυφαία στελέχη και αυτοί είπαν «ευχαριστώ, δεν θα πάρω ακόμη» διότι που να ρισκάρει κανείς πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο της μίζας να αναλάβει αρχηγία, και ο μόνος που πήρε ρίσκο ήταν ο Γιωργάκης, ή στη μοιρασιά ο Γιωργάκης ήταν ο μόνος που έλειπε και τον έβαλαν μπροστά λόγω άγνοιας κινδύνου και «μαλθακότητος»!
Φωνή από το μέλλον: Θαύμα!
Κομιστής: Έγινε σούσουρο τότε με τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Μας ζάλισαν «το δαχτυλίδι» και το στέμμα και δεν ξέρω εγώ τι.
Φωνή από το μέλλον: Ε, και;
Κομιστής: Ο Σημίτης ήταν αποφασισμένος να αποσυρθεί μετά τις μίζες από τη Siemens διότι και την οχταετία του θήτευσε, και χρήμα εισέρευσε στα ταμεία του κόμματος (και στις τσέπες πολλών) επί των ημερών του.
Φωνή από το μέλλον: Αυτό που κολλάει;
Κομιστής: Οι εκδοχές είναι δύο. Ή πρότεινε να δώσει το «δαχτυλίδι» σε άλλα κορυφαία στελέχη και αυτοί είπαν «ευχαριστώ, δεν θα πάρω ακόμη» διότι που να ρισκάρει κανείς πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο της μίζας να αναλάβει αρχηγία, και ο μόνος που πήρε ρίσκο ήταν ο Γιωργάκης, ή στη μοιρασιά ο Γιωργάκης ήταν ο μόνος που έλειπε και τον έβαλαν μπροστά λόγω άγνοιας κινδύνου και «μαλθακότητος»!
Συλλαλητήριο κατά της ακρίβειας
Κομιστής : Αυτοί είναι όλοι και όλοι οι πολίτες που υποφέρουν από την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια;
Φωνή από το μέλλον: Όχι, είναι λιγότεροι
Κομιστής: Δηλαδή;
Φωνή από το μέλλον: Οι μισοί από αυτούς που είδες δεν ήρθαν να διαδηλώσουν κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας γιατί αυτό δεν τους απασχολεί.
Κομιστής: Γιατί;
Φωνή από το μέλλον: Γιατί αυτοί το οικονομικό το έχουν λυμένο.
Κομιστής: Και τι ήρθαν να κάνουν στο συλλαλητήριο;
Φωνή από το μέλλον: Να διαδηλώσουν ενάντια στους «εργατοπατέρες» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, λένε.
Κομιστής: Δηλαδή και αυτοί οι λίγοι που ήταν εκεί πήγαν ουσιαστικά να αντιδράσουν στο ίδιο το συλλαλητήριο, ε;
Φωνή από το μέλλον: Ναι. Με εξαίρεση βέβαια κάποιους υποψήφιους βουλευτές..
Φωνή από το μέλλον: Όχι, είναι λιγότεροι
Κομιστής: Δηλαδή;
Φωνή από το μέλλον: Οι μισοί από αυτούς που είδες δεν ήρθαν να διαδηλώσουν κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας γιατί αυτό δεν τους απασχολεί.
Κομιστής: Γιατί;
Φωνή από το μέλλον: Γιατί αυτοί το οικονομικό το έχουν λυμένο.
Κομιστής: Και τι ήρθαν να κάνουν στο συλλαλητήριο;
Φωνή από το μέλλον: Να διαδηλώσουν ενάντια στους «εργατοπατέρες» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, λένε.
Κομιστής: Δηλαδή και αυτοί οι λίγοι που ήταν εκεί πήγαν ουσιαστικά να αντιδράσουν στο ίδιο το συλλαλητήριο, ε;
Φωνή από το μέλλον: Ναι. Με εξαίρεση βέβαια κάποιους υποψήφιους βουλευτές..
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008
Ντόρα - Κυριάκος
- Καλά ρε βλαμμένο δεν σου είπα να είσαι πιο προσεχτικός; Για ένα καθαρό κούτελο ζει η οικογένεια Μητσοτάκη. Εσύ σε ποιόν έμοιασες;
- Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι. Το πολύ πολύ να μας περάσουν για παταχτσήδες..
Τρίτη 3 Ιουνίου 2008
Περί "μη κρατικών πανεπιστημίων"
Η κατάσταση με το θέμα των «μη κρατικών» πανεπιστημίων έχει εκτροχιαστεί.
Αναλωνόμαστε ως κοινωνία σε μια άκρως ανούσια συζήτηση, σε ένα θέμα χωρίς αντίκρυσμα.
Σαν να έχει κοπεί σε ένα σπίτι το ρεύμα και οι ιδιοκτήτες ερίζουν για το αν πρέπει να αγοράσουν καινούρια φωτιστικά.
Ας επιλυθούν πρώτα τα σημαντικά προβλήματα του δημόσιου και θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε και για τα μη κρατικά.
Συνεπώς για την ώρα η απάντηση στο ερώτημα «υπέρ ή κατά της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων» δεν μπορεί να είναι μονολεκτική. Γιατί πέραν των άλλων είναι ένα ερώτημα έωλο, αβάσιμο.
Από την άλλη μεριά αξιοσημείωτο είναι ότι κανένας λόγος δεν γίνεται για την επαγγελματική αποκατάσταση. Έστω ότι χρονικά και συγκυριακά είναι θετική η ίδρυση μη κρατικών σχολών. Σε ποια αγορά εργασίας θα απευθύνονται οι απόφοιτοι; Πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός και πρόβλεψη. Να μειωθούν οι εισαγωγές στα δημόσια ιδρύματα προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη οι πτυχιούχοι από τα μη κρατικά.
Υπάρχει ο αντίλογος σε αυτό που απαντά ότι θα συμβεί ότι γίνεται όταν επιστρέφουν από το εξωτερικό πτυχιούχοι που αναζητούν δουλειά. Είναι προφανές όμως ότι για ευνόητους λόγους δεν μιλάμε για τον ίδιο αριθμό αποφοίτων.
Μέσα στο κλίμα αυτό πολλές είναι οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από εκείνους που μοιράζουν τελεσίγραφα για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Εστιάζουν το ενδιαφέρον του θέματος στα επεισόδια, στη βία, στους ξυλοδαρμούς φορώντας τους μάλιστα έναν πολιτικό μανδύα αριστεράς.
Χωρίς καμιά αμφιβολία είναι καταδικαστέα κάθε μορφή βίας. Αποτελεί υποκρισία όμως από ορισμένους πανεπιστημιακούς να στέκονται σε αυτά που -όπως σωστά είπε ένας φοιτητής -δεν αποτελούν την καθημερινότητα στο ελληνικό πανεπιστήμιο και να ξεχνούν τη βία της εξουσίας που ασκούν κάποιοι από αυτούς επάνω στους σπουδαστές ποικιλοτρόπως.
Η βία δεν είναι μόνο σωματική. Αλλά σε αυτή τη χώρα μας ενδιαφέρει να ηθικολογούμε και να ασχολούμαστε με τα ορατά, αυτά που φαίνονται. Για εμάς υπάρχει μόνο ότι μπορούμε να δούμε. Το γεγονός ότι ο Πρύτανης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο από ξυλοδαρμό είναι κάτι που οφείλουμε να καταδικάσουμε γιατί το είδαμε. Ο ψυχολογικός πόλεμος που υφίστανται όμως σπουδαστές από καθηγητές, σαφώς σε συχνότερα διαστήματα από αυτά που οι τελευταίοι ξυλοκοπούνται, δεν είναι ορατός, άρα δεν υφίσταται, δεν αποτελεί μείζον θέμα και δεν υπάρχει λόγος να τον καταδικάσουμε.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι υπαίτιοι για τα επεισόδια δεν είναι πάντα οι φοιτητές αλλά και εξωπανεπιστημιακοί.
Ένας επιπλέον λόγος συνεπώς που δεν θα έπρεπε να γίνει το παραμικρό επεισόδιο είναι για να μη δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς που επιδιώκουν να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, να παρουσιάζουν κάποιους σπουδαστές ως αλητήριους τραμπούκους που ταράζουν την ηρεμία της πανεπιστημιακής κοινότητας, χάνοντας έτσι οι τελευταίοι τα δίκαιά τους.
Το ασφαλές συμπέρασμα πάντως είναι ότι εμμένουμε με τρόπο απογοητευτικό στην επιφάνεια των πραγμάτων. Ο δημόσιος διάλογος έπρεπε να είχε ανοίξει από καιρό με θέμα τη βελτίωση του ελληνικού πανεπιστημίου. Αλλά ποιον θα συνέφερε μια τέτοια συζήτηση;
Επιχειρεί η κυβέρνηση να κάνει τομές σε σαθρό έδαφος. Δεν γράφεται έτσι η ιστορία. Σε λίγα χρόνια θα αναζητούμε τρόπους σωτηρίας των μη κρατικών πανεπιστημίων ενώ τα δημόσια θα εξακολουθούν περιμένουν το φιλί της ζωής..
Αναλωνόμαστε ως κοινωνία σε μια άκρως ανούσια συζήτηση, σε ένα θέμα χωρίς αντίκρυσμα.
Σαν να έχει κοπεί σε ένα σπίτι το ρεύμα και οι ιδιοκτήτες ερίζουν για το αν πρέπει να αγοράσουν καινούρια φωτιστικά.
Ας επιλυθούν πρώτα τα σημαντικά προβλήματα του δημόσιου και θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε και για τα μη κρατικά.
Συνεπώς για την ώρα η απάντηση στο ερώτημα «υπέρ ή κατά της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων» δεν μπορεί να είναι μονολεκτική. Γιατί πέραν των άλλων είναι ένα ερώτημα έωλο, αβάσιμο.
Από την άλλη μεριά αξιοσημείωτο είναι ότι κανένας λόγος δεν γίνεται για την επαγγελματική αποκατάσταση. Έστω ότι χρονικά και συγκυριακά είναι θετική η ίδρυση μη κρατικών σχολών. Σε ποια αγορά εργασίας θα απευθύνονται οι απόφοιτοι; Πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός και πρόβλεψη. Να μειωθούν οι εισαγωγές στα δημόσια ιδρύματα προκειμένου να λαμβάνονται υπόψη οι πτυχιούχοι από τα μη κρατικά.
Υπάρχει ο αντίλογος σε αυτό που απαντά ότι θα συμβεί ότι γίνεται όταν επιστρέφουν από το εξωτερικό πτυχιούχοι που αναζητούν δουλειά. Είναι προφανές όμως ότι για ευνόητους λόγους δεν μιλάμε για τον ίδιο αριθμό αποφοίτων.
Μέσα στο κλίμα αυτό πολλές είναι οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από εκείνους που μοιράζουν τελεσίγραφα για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Εστιάζουν το ενδιαφέρον του θέματος στα επεισόδια, στη βία, στους ξυλοδαρμούς φορώντας τους μάλιστα έναν πολιτικό μανδύα αριστεράς.
Χωρίς καμιά αμφιβολία είναι καταδικαστέα κάθε μορφή βίας. Αποτελεί υποκρισία όμως από ορισμένους πανεπιστημιακούς να στέκονται σε αυτά που -όπως σωστά είπε ένας φοιτητής -δεν αποτελούν την καθημερινότητα στο ελληνικό πανεπιστήμιο και να ξεχνούν τη βία της εξουσίας που ασκούν κάποιοι από αυτούς επάνω στους σπουδαστές ποικιλοτρόπως.
Η βία δεν είναι μόνο σωματική. Αλλά σε αυτή τη χώρα μας ενδιαφέρει να ηθικολογούμε και να ασχολούμαστε με τα ορατά, αυτά που φαίνονται. Για εμάς υπάρχει μόνο ότι μπορούμε να δούμε. Το γεγονός ότι ο Πρύτανης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο από ξυλοδαρμό είναι κάτι που οφείλουμε να καταδικάσουμε γιατί το είδαμε. Ο ψυχολογικός πόλεμος που υφίστανται όμως σπουδαστές από καθηγητές, σαφώς σε συχνότερα διαστήματα από αυτά που οι τελευταίοι ξυλοκοπούνται, δεν είναι ορατός, άρα δεν υφίσταται, δεν αποτελεί μείζον θέμα και δεν υπάρχει λόγος να τον καταδικάσουμε.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι υπαίτιοι για τα επεισόδια δεν είναι πάντα οι φοιτητές αλλά και εξωπανεπιστημιακοί.
Ένας επιπλέον λόγος συνεπώς που δεν θα έπρεπε να γίνει το παραμικρό επεισόδιο είναι για να μη δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς που επιδιώκουν να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, να παρουσιάζουν κάποιους σπουδαστές ως αλητήριους τραμπούκους που ταράζουν την ηρεμία της πανεπιστημιακής κοινότητας, χάνοντας έτσι οι τελευταίοι τα δίκαιά τους.
Το ασφαλές συμπέρασμα πάντως είναι ότι εμμένουμε με τρόπο απογοητευτικό στην επιφάνεια των πραγμάτων. Ο δημόσιος διάλογος έπρεπε να είχε ανοίξει από καιρό με θέμα τη βελτίωση του ελληνικού πανεπιστημίου. Αλλά ποιον θα συνέφερε μια τέτοια συζήτηση;
Επιχειρεί η κυβέρνηση να κάνει τομές σε σαθρό έδαφος. Δεν γράφεται έτσι η ιστορία. Σε λίγα χρόνια θα αναζητούμε τρόπους σωτηρίας των μη κρατικών πανεπιστημίων ενώ τα δημόσια θα εξακολουθούν περιμένουν το φιλί της ζωής..
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008
Δεν έχει λεφτά ο Έλληνας..(;)
Αν εξαιρέσει κανείς τους πραγματικά χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους που δικαιούνται να μιλούν, όλοι οι περισσότεροι βρισκόμαστε σε μια κατασκευασμένη από εμάς τους ίδιους «απόγνωση».
Πόσοι από εμάς κινούμαστε με μέσα μαζικής μεταφοράς; Η βενζίνη φτάνει το 1.50 € το λίτρο. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν εξυπηρετούνται από τη συγκοινωνία στην περιοχή τους; Προφανώς. Γιατί με 0,80 € θα μπορούσαν να μετακινούνται από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη και σαφώς γρηγορότερα σε σχέση με το αυτοκίνητο. Δεν έχουν λεφτά;
Δεν υπάρχει ταβέρνα ή χλιδοφαγάδικο στην Αθήνα που να περάσεις, καθημερινή ή Σαββατοκύριακο και να μην είναι γεμάτο. Μπαράκι που να μην έχει κόσμο. Μπουζούκια που να μη γίνεται χαμός. Θα μου πείτε είναι και οι χοροεσπερίδες αλλά και εκεί στα 35 € το άτομο πάει η πρόσκληση. Το έχετε για λίγο; Είδε ποτέ κανείς από αυτούς που διαμαρτύρονται ότι ο καφές στην Αθήνα είναι ο ακριβότερος από όλες τις Ευρωπαικές πρωτεύουσες, άδειο το περιβόητο (για ακατανόητους λόγους) Ντα κάπο;
Κομμώτριες, μανικιουρίστ, μακιγιέζ, αισθητικοί θησαυρίζουν. Ενδεχομένως για κάποιους αυτά να αποτελούν είδος πρώτης ανάγκης. Σεβαστό. Αλλά ποιοι φωνάζουν για ακρίβεια;
Τα ιδιωτικά σχολεία από νήπιο μέχρι λύκειο, είναι γεμάτα. Σε βαθμό μάλιστα που σε κάποια στα οποία γίνεται κλήρωση για να μπουν νέοι μαθητές, οι γονείς βάζουν και μέσον για την εισαγωγή τους. Το φθηνότερο ιδιωτικό σχολείο στοιχίζει περί τα 4000 € για την Α΄ δημοτικού.
Αν λοιπόν μια οικογένεια έχει δύο παιδιά, κατά μέσο όρο στο πιο φθηνό σχολείο θα δίνει περί τα 8000 και σημειωτέον η μεταφορά δική τους. Το πούλμαν στοιχίζει τουλάχιστον 3000 € επιπλέον και όσο μεγαλώνει η τάξη αυξάνονται τα δίδακτρα.
Κάποτε οι φοιτητές συγκατοικούσαν. Μοιράζονταν ένα νοίκι των 300- 400 € τρία άτομα. Τώρα η φοιτητριώσα νεολαία δεν θέλει μπελάδες στο κεφάλι της. Και δίνουν οι γονείς το ως άνω ποσόν για το ένα παιδί. Που να σπουδάζει και το άλλο. Δυο χιλιάρικα το μήνα δεν φτάνουν. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι δεν κάνουν περικοπές.
Απεναντίας. Τα κινητά τηλέφωνα που χρησιμοποιούν πολλοί νέοι είναι πάντοτε τελευταίας τεχνολογίας και στοιχίζουν πάνω από 150€.
Φταίει η ΔΕΗ που αυξάνει το ρεύμα. Και εμείς όμως. Κλιματιστικό ανά δωμάτιο είμαστε.
Υψηλός ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ. Αφού ανοίγουμε τη βρύση και ξεχνάμε να την κλείσουμε. Τι πατζούρια, τι βεράντες, τι λουλουδάκια. .
Σούπερ μάρκετ. Άλλος μεγάλος πόνος. Είναι ακριβά τα πάντα, πράγματι. Και αμφιβόλου ποιότητας. Το ζήτημα είναι ότι εκτός από τα πολυδιαφημισμένα προϊόντα των οποίων τη διαφήμιση πληρώνουμε κατά βάση, υπάρχουν και άλλα όχι τόσο γνωστά αλλά ποιοτικώς καλά. Δεν θα δεις καρότσι που να μη γίνεται χάος από τα πλέον ακριβά και διαφημισμένα. Εξάλλου αφού δυσανασχετούμε όλοι γιατί δεν κάνουμε μια οργανωμένη κίνηση αποκλεισμού της ακρίβειας; Πολύ απλά γιατί δεν μας αγγίζει. Την ακρίβεια την αναγνωρίζουμε όταν ο Παπαδάκης και ο Αυτιάς βάζουν τα μικρόφωνα στα στόματα των συνταξιούχων. Τότε καταλαβαίνουμε ότι ακρίβαινε η ντομάτα και το μαρούλι.
Τα πολυτελή ξενοδοχεία ανοίγουν το ένα μετά το άλλο. Τα καταστήματα με επώνυμα ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, πολλαπλασιάζονται. Ο κόσμος ξοδεύει. Άντρες γυναίκες βρισκόμαστε σε καταναλωτικό παραλήρημα και αυτό είναι οφθαλμοφανές. Από πού προκύπτουν αυτά τα χρήματα σε μια χώρα της οποίας οι πολίτες μονίμως φωνασκούν ότι δεν τα βγάζουν πέρα;
Κάρτες και υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Σε κάποιες περιπτώσεις μήπως οι χειρισμοί μας είναι εσφαλμένοι, παρασυρόμαστε από την υπερκαταναλωτική μας διάθεση και οδηγούμαστε σε «απόγνωση»;
Προφανώς ο μέσος Έλληνας όταν λέει ότι δεν έχει λεφτά εννοεί ότι αφού εξυπηρέτησε όλες τις ανάγκες του στο έπακρο δεν έχει πλεόνασμα για λίγη πολυτέλεια, και κυρίως δεν έχει «μια δραχμή στην άκρη».
Η αλήθεια είναι πάντως ότι υπάρχει μεγάλη αντίθεση από τα υψηλά στα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας μας και η λεγόμενη «μεσαία τάξη» είναι το μεγαλύτερο θύμα της.
Πόσοι από εμάς κινούμαστε με μέσα μαζικής μεταφοράς; Η βενζίνη φτάνει το 1.50 € το λίτρο. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν εξυπηρετούνται από τη συγκοινωνία στην περιοχή τους; Προφανώς. Γιατί με 0,80 € θα μπορούσαν να μετακινούνται από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη και σαφώς γρηγορότερα σε σχέση με το αυτοκίνητο. Δεν έχουν λεφτά;
Δεν υπάρχει ταβέρνα ή χλιδοφαγάδικο στην Αθήνα που να περάσεις, καθημερινή ή Σαββατοκύριακο και να μην είναι γεμάτο. Μπαράκι που να μην έχει κόσμο. Μπουζούκια που να μη γίνεται χαμός. Θα μου πείτε είναι και οι χοροεσπερίδες αλλά και εκεί στα 35 € το άτομο πάει η πρόσκληση. Το έχετε για λίγο; Είδε ποτέ κανείς από αυτούς που διαμαρτύρονται ότι ο καφές στην Αθήνα είναι ο ακριβότερος από όλες τις Ευρωπαικές πρωτεύουσες, άδειο το περιβόητο (για ακατανόητους λόγους) Ντα κάπο;
Κομμώτριες, μανικιουρίστ, μακιγιέζ, αισθητικοί θησαυρίζουν. Ενδεχομένως για κάποιους αυτά να αποτελούν είδος πρώτης ανάγκης. Σεβαστό. Αλλά ποιοι φωνάζουν για ακρίβεια;
Τα ιδιωτικά σχολεία από νήπιο μέχρι λύκειο, είναι γεμάτα. Σε βαθμό μάλιστα που σε κάποια στα οποία γίνεται κλήρωση για να μπουν νέοι μαθητές, οι γονείς βάζουν και μέσον για την εισαγωγή τους. Το φθηνότερο ιδιωτικό σχολείο στοιχίζει περί τα 4000 € για την Α΄ δημοτικού.
Αν λοιπόν μια οικογένεια έχει δύο παιδιά, κατά μέσο όρο στο πιο φθηνό σχολείο θα δίνει περί τα 8000 και σημειωτέον η μεταφορά δική τους. Το πούλμαν στοιχίζει τουλάχιστον 3000 € επιπλέον και όσο μεγαλώνει η τάξη αυξάνονται τα δίδακτρα.
Κάποτε οι φοιτητές συγκατοικούσαν. Μοιράζονταν ένα νοίκι των 300- 400 € τρία άτομα. Τώρα η φοιτητριώσα νεολαία δεν θέλει μπελάδες στο κεφάλι της. Και δίνουν οι γονείς το ως άνω ποσόν για το ένα παιδί. Που να σπουδάζει και το άλλο. Δυο χιλιάρικα το μήνα δεν φτάνουν. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι δεν κάνουν περικοπές.
Απεναντίας. Τα κινητά τηλέφωνα που χρησιμοποιούν πολλοί νέοι είναι πάντοτε τελευταίας τεχνολογίας και στοιχίζουν πάνω από 150€.
Φταίει η ΔΕΗ που αυξάνει το ρεύμα. Και εμείς όμως. Κλιματιστικό ανά δωμάτιο είμαστε.
Υψηλός ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ. Αφού ανοίγουμε τη βρύση και ξεχνάμε να την κλείσουμε. Τι πατζούρια, τι βεράντες, τι λουλουδάκια. .
Σούπερ μάρκετ. Άλλος μεγάλος πόνος. Είναι ακριβά τα πάντα, πράγματι. Και αμφιβόλου ποιότητας. Το ζήτημα είναι ότι εκτός από τα πολυδιαφημισμένα προϊόντα των οποίων τη διαφήμιση πληρώνουμε κατά βάση, υπάρχουν και άλλα όχι τόσο γνωστά αλλά ποιοτικώς καλά. Δεν θα δεις καρότσι που να μη γίνεται χάος από τα πλέον ακριβά και διαφημισμένα. Εξάλλου αφού δυσανασχετούμε όλοι γιατί δεν κάνουμε μια οργανωμένη κίνηση αποκλεισμού της ακρίβειας; Πολύ απλά γιατί δεν μας αγγίζει. Την ακρίβεια την αναγνωρίζουμε όταν ο Παπαδάκης και ο Αυτιάς βάζουν τα μικρόφωνα στα στόματα των συνταξιούχων. Τότε καταλαβαίνουμε ότι ακρίβαινε η ντομάτα και το μαρούλι.
Τα πολυτελή ξενοδοχεία ανοίγουν το ένα μετά το άλλο. Τα καταστήματα με επώνυμα ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, πολλαπλασιάζονται. Ο κόσμος ξοδεύει. Άντρες γυναίκες βρισκόμαστε σε καταναλωτικό παραλήρημα και αυτό είναι οφθαλμοφανές. Από πού προκύπτουν αυτά τα χρήματα σε μια χώρα της οποίας οι πολίτες μονίμως φωνασκούν ότι δεν τα βγάζουν πέρα;
Κάρτες και υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Σε κάποιες περιπτώσεις μήπως οι χειρισμοί μας είναι εσφαλμένοι, παρασυρόμαστε από την υπερκαταναλωτική μας διάθεση και οδηγούμαστε σε «απόγνωση»;
Προφανώς ο μέσος Έλληνας όταν λέει ότι δεν έχει λεφτά εννοεί ότι αφού εξυπηρέτησε όλες τις ανάγκες του στο έπακρο δεν έχει πλεόνασμα για λίγη πολυτέλεια, και κυρίως δεν έχει «μια δραχμή στην άκρη».
Η αλήθεια είναι πάντως ότι υπάρχει μεγάλη αντίθεση από τα υψηλά στα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας μας και η λεγόμενη «μεσαία τάξη» είναι το μεγαλύτερο θύμα της.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)