Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008
Ικανοποίηση στο ΠΑΣΟΚ
Δεν προέβη στη δημιουργία Ομίλου τελικά ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ του εξέφρασε στην ικανοποίησή του!
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Εκ.. δεξιών του Πατρός
Συχνά δεν συμφωνούσα με τις αντιλήψεις του και σχεδόν πάντα δεν συμφώνησα με τον «ηγετικό» τρόπο με τον οποίο τις εξέφραζε. Ο Χριστόδουλος όμως ακόμη και τότε που «δεν τον πήγαινα», ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που είχα τη βεβαιότητα πως αν του εξέθετα τις απόψεις μου για εκείνον θα με έπειθε με επιχειρήματα να αναθεωρήσω…
Τώρα όμως το επιχείρημα είναι ένα: Ο κόσμος που προσήλθε στη μητρόπολη να προσκυνήσει τη σορό του με μέσο όρο αναμονής σήμερα έως και 4 ώρες. Τα νέα παιδιά με τις σάκες από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο που πήγαν να του πουν για τελευταία φορά ότι «τον πάνε»…
Δεν μπορεί να είναι άπαντες άβουλα πρόβατα στο ποίμνιό του..
Τώρα όμως το επιχείρημα είναι ένα: Ο κόσμος που προσήλθε στη μητρόπολη να προσκυνήσει τη σορό του με μέσο όρο αναμονής σήμερα έως και 4 ώρες. Τα νέα παιδιά με τις σάκες από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο που πήγαν να του πουν για τελευταία φορά ότι «τον πάνε»…
Δεν μπορεί να είναι άπαντες άβουλα πρόβατα στο ποίμνιό του..
Καλό ταξίδι και έχω την υπόνοια ότι η ευχή να βρεθεί εκ δεξιών του Πατρός θα του άρεσε για πολλούς λόγους.
Ευχαριστούμε για το κουράγιο. Κανιβαλισμοί από αύριο.
Ευχαριστούμε για το κουράγιο. Κανιβαλισμοί από αύριο.
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008
Εδώ ο κόσμος ΧΑΝΕΤΑΙ!
Η πληροφορία
Νεαρός ετών 26 σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ινδονησία. Ζητούν, ενδεχομένως για διαδικαστικά θέματα, από την οικογένειά του το ποσό των 35.000 € προκειμένου να επιστρέψουν τη σωρό του άτυχου νέου στη χώρα μας και να ταφεί. Ο πατέρας προσπαθεί να βρει τα χρήματα, να τα προσκομίσει προκειμένου να του φέρουν το παιδί του.
Το ερώτημα
Που στο διάολο είναι το κράτος;
Μερικές πιθανές απαντήσεις
Γευματίζει στο Βόσπορο, αφιερώνει ατελείωτες ώρες σε συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, πληρώνει γεύματα και δεξιώσεις στους δημοσιογράφους και στους εφοπλιστές, χτίζει αυθαίρετα, ζει κάτω από τον πανικό του πολιτικού κόστους, ταΐζει το τέρας της γραφειοκρατίας μη γίνει ανορεξικό, δεν παρουσιάζει σημείο βελτίωσης παρά μόνο σε ελάχιστους τομείς, αφιερώνει απεριόριστο χρόνο στα σκάνδαλα ψάχνοντας τρόπους να τα σκεπάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται, βασίζεται στην αρχή «χίλιοι αθώοι στη φυλακή, παρά ένας επιχειρηματίας», συγκαλύπτει, κουκουλώνει, φοβάται, παλινωδεί..
Η απαίτησή μας
Δεν αντέχεται άλλο! Είναι δυνατόν στην εποχή μας σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. να μην μπορεί η πολιτεία να καταβάλει το ευτελές ποσό των 35.000 € και να φέρει πίσω το παιδί να το ενταφιάσουν οι άνθρωποι; Είναι δυνατόν να ζητάτε χαρτιά από το big bang και δώθε προκειμένου να κινηθούν οι διαδικασίες; Πότε θα φέρουν το παιδί; Δώστε τα λεφτά και ας είναι υπό μορφή δανείου στην οικογένεια. Θα σας τα επιστρέψουν. Αυτός που θα τα στερηθεί, ας κάνει για λίγο υπομονή…
Είμαι Έλληνας πολίτης, όπως και αυτοί οι γονείς, όπως και τόσος κόσμος και ΑΠΑΙΤΩ οι φόροι που πληρώνω να γίνουν μια φορά, μια φορά έστω πράξη ανθρωπιάς, υποχρέωσή σας, και όχι λογαριασμοί τηλεφώνων των βουλευτών.
Σεμνοί και ταπεινοί……… ακούτε; Μας ακούει κανείς;
Νεαρός ετών 26 σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ινδονησία. Ζητούν, ενδεχομένως για διαδικαστικά θέματα, από την οικογένειά του το ποσό των 35.000 € προκειμένου να επιστρέψουν τη σωρό του άτυχου νέου στη χώρα μας και να ταφεί. Ο πατέρας προσπαθεί να βρει τα χρήματα, να τα προσκομίσει προκειμένου να του φέρουν το παιδί του.
Το ερώτημα
Που στο διάολο είναι το κράτος;
Μερικές πιθανές απαντήσεις
Γευματίζει στο Βόσπορο, αφιερώνει ατελείωτες ώρες σε συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, πληρώνει γεύματα και δεξιώσεις στους δημοσιογράφους και στους εφοπλιστές, χτίζει αυθαίρετα, ζει κάτω από τον πανικό του πολιτικού κόστους, ταΐζει το τέρας της γραφειοκρατίας μη γίνει ανορεξικό, δεν παρουσιάζει σημείο βελτίωσης παρά μόνο σε ελάχιστους τομείς, αφιερώνει απεριόριστο χρόνο στα σκάνδαλα ψάχνοντας τρόπους να τα σκεπάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται, βασίζεται στην αρχή «χίλιοι αθώοι στη φυλακή, παρά ένας επιχειρηματίας», συγκαλύπτει, κουκουλώνει, φοβάται, παλινωδεί..
Η απαίτησή μας
Δεν αντέχεται άλλο! Είναι δυνατόν στην εποχή μας σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. να μην μπορεί η πολιτεία να καταβάλει το ευτελές ποσό των 35.000 € και να φέρει πίσω το παιδί να το ενταφιάσουν οι άνθρωποι; Είναι δυνατόν να ζητάτε χαρτιά από το big bang και δώθε προκειμένου να κινηθούν οι διαδικασίες; Πότε θα φέρουν το παιδί; Δώστε τα λεφτά και ας είναι υπό μορφή δανείου στην οικογένεια. Θα σας τα επιστρέψουν. Αυτός που θα τα στερηθεί, ας κάνει για λίγο υπομονή…
Είμαι Έλληνας πολίτης, όπως και αυτοί οι γονείς, όπως και τόσος κόσμος και ΑΠΑΙΤΩ οι φόροι που πληρώνω να γίνουν μια φορά, μια φορά έστω πράξη ανθρωπιάς, υποχρέωσή σας, και όχι λογαριασμοί τηλεφώνων των βουλευτών.
Σεμνοί και ταπεινοί……… ακούτε; Μας ακούει κανείς;
Τι περιμένετε;
Μια από τις πιο συνηθισμένες εκθέσεις ιδεών από το γυμνάσιο ακόμη ήταν "ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων στην κοινωνία μας".
Γράφαμε και εμείς κατόπιν υποδείξεων, μάλλον, πόσο αξιέπαινοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πόσο αναγκαία η συμβολή τους στην κοινωνία, ότι θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπα, να είναι πρωτοπόροι και εμπνευστές για όλους, μετά από γνωστό πρόλογο- κονσέρβα:"σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων είναι σπουδαίος...." ή "κάθε κοινωνία αποτελείται από μωσαικό ανθρώπων, αλλά υπάρχουν και κάποιοι πολύ σημαντικοί που...."
Που; Που; Δεν είναι πια αναφορικό. Είναι ερωτηματικό.
Που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου; Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν και τους γνωρίζουμε, γιατί δεν τους βλέπουμε; Σε μια εποχή καταιγιστικών μηνυμάτων, που βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε τα πάντα, που χάθηκε η φωνή τους;
Άραγε απέχουν ή δεν τους δίνεται βήμα, δεν υπάρχει γιαυτούς ο χρόνος που κοστολογείται και πωλείται με το δευτερόλεπτο;
Μεμονωμένες κινήσεις ατόμων, δεν συνιστούν παρέμβαση. Η εποχή απαιτεί καθολική κίνηση. Επιβάλλεται να ενώσουν τις φωνές τους άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης, δημοσιογράφοι(..με μέτρο), πανεπιστημιακοί(..με μέτρο) και να μας απλώσουν το χέρι, να μας τραβήξουν στην επιφάνεια. Η παρουσία τους είναι απαραίτητη γιατί είναι βαρετά εδώ, στον πάτο τόσο καιρό...
Είναι ώρα να δραπετεύσετε για λίγο από τις εκθέσεις ιδεών, αγαπητοί. Δική σας εξάλλου δουλειά είναι οι όμιλοι ιδεών και προβληματισμού.. τι περιμένετε;
Γράφαμε και εμείς κατόπιν υποδείξεων, μάλλον, πόσο αξιέπαινοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πόσο αναγκαία η συμβολή τους στην κοινωνία, ότι θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπα, να είναι πρωτοπόροι και εμπνευστές για όλους, μετά από γνωστό πρόλογο- κονσέρβα:"σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων είναι σπουδαίος...." ή "κάθε κοινωνία αποτελείται από μωσαικό ανθρώπων, αλλά υπάρχουν και κάποιοι πολύ σημαντικοί που...."
Που; Που; Δεν είναι πια αναφορικό. Είναι ερωτηματικό.
Που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου; Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν και τους γνωρίζουμε, γιατί δεν τους βλέπουμε; Σε μια εποχή καταιγιστικών μηνυμάτων, που βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε τα πάντα, που χάθηκε η φωνή τους;
Άραγε απέχουν ή δεν τους δίνεται βήμα, δεν υπάρχει γιαυτούς ο χρόνος που κοστολογείται και πωλείται με το δευτερόλεπτο;
Μεμονωμένες κινήσεις ατόμων, δεν συνιστούν παρέμβαση. Η εποχή απαιτεί καθολική κίνηση. Επιβάλλεται να ενώσουν τις φωνές τους άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης, δημοσιογράφοι(..με μέτρο), πανεπιστημιακοί(..με μέτρο) και να μας απλώσουν το χέρι, να μας τραβήξουν στην επιφάνεια. Η παρουσία τους είναι απαραίτητη γιατί είναι βαρετά εδώ, στον πάτο τόσο καιρό...
Είναι ώρα να δραπετεύσετε για λίγο από τις εκθέσεις ιδεών, αγαπητοί. Δική σας εξάλλου δουλειά είναι οι όμιλοι ιδεών και προβληματισμού.. τι περιμένετε;
Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008
Τι φοβάται ο Γιώργος;
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποφάσισε ότι δεν θέλει να ζει στη σκιά του Παπανδρέου και το καθιστά σαφές με κάθε τρόπο.Κάνει λόγο τώρα για Ομίλους- Δήμους ιδεών, συζητήσεων υπό τη δική του σκέπη. Θα είναι δικό του δημιούργημα και θα μπορεί- μάλλον- να προσχωρήσει σε αυτόν, όποιος νομίζει ότι διαθέτει ιδέες, οράματα, σκέψεις προς συζήτηση και ευρέα εν γένει ενδιαφέροντα, πολιτικά ή μη.
Έχει μεγάλη αξία για τον πολιτικό κόσμο να υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Μόνο που η σπουδαιότητά τους είναι αναγνωρισμένη όταν ο εμπνευστής τους δεν προβαίνει σε τέτοιες αγαστές ενέργειες προκειμένου να αξιολογήσει τις πολιτικές του δυνάμεις. Όταν δεν αποσκοπεί στο να απαριθμήσει τα μέλη που θα προσέλθουν στον Όμιλο και να τα χαρακτηρίσει «δικούς του».
Μπορεί να μην έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο κ. Βενιζέλος. Στο παρελθόν όμως δεν μας έχει δώσει τέτοια δείγματα. Δεν έχει δώσει την αίσθηση ότι τον πολυαπασχολεί το κοινό καλό ή το καλό της παράταξής του. Απεναντίας, ο ίδιος έχει δηλώσει ότι ενδιαφέρεται «να μείνει το όνομά του στην ιστορία».
Και οι πράξεις του μαρτυρούν ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να το επιτύχει.
Ο κ. Παπανδρέου ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Ανεξάρτητα από όλα αυτά ο Βενιζέλος είναι ένας άνθρωπος που πρεσβεύει το διαφορετικό μέσα στην ίδια παράταξη. Και ένας άνθρωπος με τον οποίο έχει αναμετρηθεί στο παρελθόν και βγήκε νικητής.
Μιλούν πολλοί για ίδρυση κόμματος μέσα στο κόμμα. Είναι σενάρια πανικού, που αποδεικνύουν ότι κάποιοι δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου. Και αν τα συμμερίζεται και ο ίδιος, σε αυτήν την κατηγορία ανήκει. Δεν εμπιστεύεται τις δυνάμεις του.
Το παρελθόν έχει διδάξει ότι όποιος έχει προσπαθήσει να αποκοπεί από ένα μεγάλο κόμμα και να ιδρύσει δικό του απέτυχε παταγωδώς. Ο κ. Βενιζέλος δεν μπορεί να φτάσει μακριά. Εισέπραξε ήδη την απάντηση από τον κόσμο. Η διαγραφή όμως δεν είναι λύση ώριμη, παρά λύση εμπνευσμένη από αίσθημα φόβου και πανικού, ανθρώπων που δεν μπορούν να χειριστούν τις αντίθετες φωνές.
Εξάλλου ο Βενιζέλος δεν δέχτηκε κάποιους και απομόνωσε κάποιους άλλους. Μπορεί- μάλλον- και ο κ. Παπανδρέου να προσχωρήσει στον περιβόητο Όμιλο. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η αναστάτωση;
Το παράπονο!
Γιατί πρέπει, προκειμένου να προστατευτεί το προσωπικό απόρρητο, να κρύβουμε τα ονόματα των ανθρώπων που κατηγορούνται για κάτι, αλλά την ηλικία τους να τη βγάζουμε στη φόρα;
Η ηλικία δεν είναι απόρρητη ενώ το όνομα είναι; Δηλαδή όταν συστηνόμαστε λέμε "είμαι 35χρονος'","χαίρω πολύ, εγώ 32χρονη'","α, και πως σε λένε, αν θέλεις μου λες"
Και καλά να το τηρούσατε, να πω πάει στο καλό. Αλλά το να λες το όνομα - τάχα σας ξέφυγε- και να λες και την ηλικία, πάει πολύ.
Το δε τραγελαφικό: Τα πρόσωπα των κατηγορουμένων καλύπτονται από την τηλεόραση αλλά φιγουράρουν στα περίπτερα φάτσα- κάρτα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. ΕΣΗΕΑΑΑΑ, μ'ακούς; Που είσαι καλέ;
Η ηλικία δεν είναι απόρρητη ενώ το όνομα είναι; Δηλαδή όταν συστηνόμαστε λέμε "είμαι 35χρονος'","χαίρω πολύ, εγώ 32χρονη'","α, και πως σε λένε, αν θέλεις μου λες"
Και καλά να το τηρούσατε, να πω πάει στο καλό. Αλλά το να λες το όνομα - τάχα σας ξέφυγε- και να λες και την ηλικία, πάει πολύ.
Το δε τραγελαφικό: Τα πρόσωπα των κατηγορουμένων καλύπτονται από την τηλεόραση αλλά φιγουράρουν στα περίπτερα φάτσα- κάρτα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. ΕΣΗΕΑΑΑΑ, μ'ακούς; Που είσαι καλέ;
Η ώρα η δική μας!
Άντε, τώρα που θα σας μπουζουριάσουνε όλους σιγά σιγά, καιρός να παίρνουμε και εμείς τη θέση μας στο δελτίο, να λέμε τις κοτσάνες μας, να κοροδεύουμε τον κόσμο (εε..συγγνώμη, να λέμε την αλήθεια ήθελα να πω) και να κονομάμε!
Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008
Ψάρια, ψάρια..
- Όχι κουμπάρε, μη λες τίποτε άλλο. Συμφωνώ σε όλα! Τους τα 'πα. Για ψαρέματα είμαστε τώρα;
Το λιμεναρχείο Καλύμνου συνέστησε στους ψαράδες να μην ψαρεύουν στα Ίμια κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στην Τουρκία.
Αυτό τώρα πώς να το εκλάβουμε; Ως κίνηση καλής θέλησης ή ως "προσοχή παιδιά μη γίνει καμιά στραβή και μας φάνε τον Κωστάκη";
Η Δυναστεία και οι Δυνάστες..
-Κατηγορεί ο Θέμος τον Μάκη τον καψερό ότι πήγε να μείνει στην Εκάλη (στο φτωχικό χωριό). Αφού πήρε νύφη από την Εκάλη (έτσι λένε στο χωριό μου), κράτησε την παράδοση ο άνθρωπος!- Δυναστεία λέει το σπίτι του στο φτωχικό χωριό με τους πλούσιους κατοίκους! Κάτσε ρε Θέμο, αν το πας έτσι, εσύ τα έκανες καταθέσεις, αυτός τα έκανε Εκάλη.
-Λέει ο υπερασπιστής της αλήθειας Μάκης, "εγώ έχω μόνο 500.000€ στην τράπεζα" και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται "αχ, τον καημένο"!
-Μεγάλο ενδιαφέρον έχω αν είδε ή δεν είδε την τσόντα η τρέμε κόσμε- Τρέμη ! Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό το ενδιαφέρον το έχει σύσσωμος ο τηλεοπτικός κόσμος.
Για την ενημέρωση; Για να την κατασπαράξουν; Και που είναι το επιλήψιμο; Εντάξει είδαν και στο Μέγκα το κακό το βίντεο. Επειδή είπαν ότι δεν είδαν; Ψέματα είπαν. Και;
- Εκτίμησαν απαξάπαντες την αξία του κόσμου. « Ο κόσμος ξέρει να κρίνει», «ο κόσμος με οδήγησε να βγάζω τόσα χρήματα», «η αγάπη και η στήριξη του κόσμου με κρατούν δυνατό», «στον κόσμο τα οφείλω όλα»"χάρη στον κόσμο είμαι αυτός που είμαι", καλά που δεν ακούσαμε ότι από τον κόσμο μάζεψε ο Θέμος τα 5,2 μύρια.
- Αγαπώ Νίκο, το δηλώνω. Επειδή όμως και αυτός επικαλείται μετά σθένους και παρρησίας την κακομοίρα την καταβεβιασμένη την αλήθεια, εκφράζω μια απορία:
Γιατί χρειάστηκε να περάσουν δυο μέρες, από την Κυριακή μέχρι την Τρίτη αργά το βράδυ, για να ομολογήσει ότι ήταν παρών στη συνομιλία με τον «βουλευτή» αφού αποκάλυψε προηγουμένως ο Μάκης ότι βρισκόταν εκεί;
Και γιατί ο φιλαλήθης κ. Χατζηνικολάου δεν τα είπε όλα στην εκπομπή του Χαρδαβέλλα, παρά διαφήμιζε νυχτιάτικο την εκπομπή του στο ραδιόφωνό του την επομένη μέρα όπου εκεί θα τα έλεγε όλα; Τι αλήθεια είναι αυτή που μπορεί να περιμένει μέχρι να βγει η εκπομπή αυτού που την επικαλείται;
- Εντάξει κύριε Νικολουτσόπουλε, κάνατε τις διακοπούλες σας; Πήρατε το διαλλειματάκι σας; Άντε να μαζευόμαστε σιγά-σιγά, ε, κύριε Ανακριτά;
- Πάντως αν ήξεραν μερικοί- μερικοί από πριν τι κρύβει η υπόθεση Ζαχόπουλου θα τον είχαν στα ώπα ώπα! Ακούς εκεί να τον παραιτήσουν!
-Άλλο κακό πάλι και τούτο: "Εγώ είμαι ειλικρινής", "εγώ τα λέω έξω από τα δόντια", "εγώ δεν λέω ψέματα", "μου αρέσει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους". Τάδε έφη Μάκης, Θέμος, Νίκος, Γιώργος, ψωμί και ελιά- Γιώργης, Στρατής, κι άλλος Νίκος κλπ, κλπ.
Καλά, παιδιά μη σκοτώνεστε. Απλά, για δική σας διευκόλυνση δηλαδή και για να μην αποτρελαθούμε, σας θυμίζω ότι οι αλήθειες σας μεταξύ τους έχουν κάποια μικρούλα, τόση δα απόκλιση.
-Γεια σου ρε Χίο! Σε βλέπω νέο Ταρζάν.. Βγείτε τώρα όλοι που προσπαθείτε να τη δείτε δημοσιογράφοι και δηλώστε ανάμειξη με το dvd! Πετυχημένος τρόπος για να εξασφαλίσετε το τεταρτάκι της δημοσιότητας!
- Αυτό το απόρρητο το ταλαίπωρο, θα μου πει κάποιος πότε ισχύει και πότε όχι; Αγαπητή κυρία ΕΣΗΕΑ πως καταφέρατε να ισχύει το απόρρητο για τα πολιτικά πρόσωπα και να αίρεται όταν πρόκειται για δημοσιογράφους; Ο Χίος, ας πούμε, καλύπτεται από απόρρητο; Α, γιατί έδωσε στεγνά τον Καμπουράκη. Και πως λέγεται ο δημοσιογράφος που άρει το απόρρητο; Ρουφιάνος;
Και το παιδί της αλήθειας - Μάκης ξέχασε το απόρρητο στην περίπτωση του θέμου και το θυμήθηκε στην περίπτωση του βουλευτή; Περίεργα πράματα...
-Το μεγάλο διαζύγιο των ημερών : Μεταξύ αλήθειας και δημοσιογραφίας.
Ορκίζομαι..
ορκίζομαι να συνθλίψω πάσης φύσεως ομιγύρεις, τύπου ομίλων, δήμων ιδεών και βενιζελοκαταστάσεων..
Ορκίζομαι!
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
Ρε παιδιά, τι έκανα..;;
..ρώταγε και ξαναρώταγε ο έρμος ο Θέμος σήμερα στον φίλο μου τον ψωμί και ελιά- Γιώργη. Tι έκανα; Έκλεψα, σκότωσα, εκβίασα; Τι έκανα;
Και εδώ που τα λέμε ορθώς διερωτάται ο άνθρωπος. Ας πούμε ότι έκανε την πολυσυζητημένη συναλλαγή, που μετα βδελυγμίας καί λύσσας όλοι κατηγορούν, με την κυβέρνηση. Ωραία, και;
Ας πούμε ότι βγήκε στο Βυζαντινό με τον Αδριανό να του παραδώσει το υλικό. Ύστερα;
Ας υποθέσουμε ότι του είπαν από το γραφείο του Πρωθυπουργού: "Θέμο το βουλώνεις για το υλικό, το βουλώνουμε για τα 5 μύρια". Δοσοληψία, αλισβερίσι, πως το λένε.. Που είναι το κακό;
Ας εικάσουμε ότι του είπαν "Μας δίνεις το υλικό, σου δίνουμε πολλά.." και τα πήρε. Σιγά τα ωά. Ας θεωρήσουμε ότι έγιναν τα χειρότερα.. Και;
Εμείς τι χρωστάμε; Ποιον αφορά η εσωτερική διαμάχη δυο εκδοτών για το ποιος θα επικρατήσει στην "πετυχημένη, δυνατή, αποκαλυπτκή,πρώτη", εφημερίδα τους; Ποιον αφορά το αν ο Θέμος ή ο κάθε Θέμος έκανε συναλλαγή; Τι με νοιάζουν οι καταθέσεις, τα σπίτια, τα αυτοκίνητά τους; Μου υπόσχεστε ότι αν τα μάθω όλα φαρσί θα αυξηθούν τα κολλημένα στις τσέπες μου 700€;
Η πρώτη συναλλαγή είναι που γίνεται ή η τελευταία; Γιατί τόση έκπληξη;Δηλαδή όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες της ενημέρωσης, οι "βασικοί μέτοχοι", τα κολλητάρια του εκάστοτε πρωθυπουργού, είναι ανεξάρτητοι, αδέκαστοι, αντικειμενικοί και πασχίζουν για το καλό μας; Τότε γιατί υπάρχουν εφημερίδες και μέσα που χωρίζονται σε φιλοκυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα;
Από ιδεολογία; Μόνοι σας βγάζετε τα άπλυτά σας στη φόρα. Σας μάθαμε λοιπόν και εμείς.
Πουλάτε φούμαρα για να αποπροσανατολίσετε την κοινή γνώμη. Δεν πήραμε χαμπάρι τι έκανε ο άλλος στις Ινδίες. Μόνο ότι βγήκαν για ποτάκι με τη Ντόρα μάθαμε. Οι ψαράδες διαμαρτύρονται: "Ρε, αν δεν ήμασταν εμείς οι Τούρκοι θα έφταναν ως τη Σαλαμίνα". Οι παραβιάσεις στον εναέριο είναι αστείο να αναφέρονται και όπου να ναι έτσι όπως πάμε με την τσόντα θα ξυπνήσουμε ένα πρωινό και θα ακούμε από τους εταίρους: Καλημέρα Μακεδονία. Και ξέρετε ποιον θα εννοούν, έτσι;
Μας ποτίσατε βρωμιά τόσα χρόνια και τώρα φτάσαμε να θεωρούμε ότι τίποτε άλλο δεν είναι κακό από το φόνο και την κλοπή. Όλα τα άλλα θεμιτά, ε.. Θέμο;
Και εδώ που τα λέμε ορθώς διερωτάται ο άνθρωπος. Ας πούμε ότι έκανε την πολυσυζητημένη συναλλαγή, που μετα βδελυγμίας καί λύσσας όλοι κατηγορούν, με την κυβέρνηση. Ωραία, και;
Ας πούμε ότι βγήκε στο Βυζαντινό με τον Αδριανό να του παραδώσει το υλικό. Ύστερα;
Ας υποθέσουμε ότι του είπαν από το γραφείο του Πρωθυπουργού: "Θέμο το βουλώνεις για το υλικό, το βουλώνουμε για τα 5 μύρια". Δοσοληψία, αλισβερίσι, πως το λένε.. Που είναι το κακό;
Ας εικάσουμε ότι του είπαν "Μας δίνεις το υλικό, σου δίνουμε πολλά.." και τα πήρε. Σιγά τα ωά. Ας θεωρήσουμε ότι έγιναν τα χειρότερα.. Και;
Εμείς τι χρωστάμε; Ποιον αφορά η εσωτερική διαμάχη δυο εκδοτών για το ποιος θα επικρατήσει στην "πετυχημένη, δυνατή, αποκαλυπτκή,πρώτη", εφημερίδα τους; Ποιον αφορά το αν ο Θέμος ή ο κάθε Θέμος έκανε συναλλαγή; Τι με νοιάζουν οι καταθέσεις, τα σπίτια, τα αυτοκίνητά τους; Μου υπόσχεστε ότι αν τα μάθω όλα φαρσί θα αυξηθούν τα κολλημένα στις τσέπες μου 700€;
Η πρώτη συναλλαγή είναι που γίνεται ή η τελευταία; Γιατί τόση έκπληξη;Δηλαδή όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες της ενημέρωσης, οι "βασικοί μέτοχοι", τα κολλητάρια του εκάστοτε πρωθυπουργού, είναι ανεξάρτητοι, αδέκαστοι, αντικειμενικοί και πασχίζουν για το καλό μας; Τότε γιατί υπάρχουν εφημερίδες και μέσα που χωρίζονται σε φιλοκυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα;
Από ιδεολογία; Μόνοι σας βγάζετε τα άπλυτά σας στη φόρα. Σας μάθαμε λοιπόν και εμείς.
Πουλάτε φούμαρα για να αποπροσανατολίσετε την κοινή γνώμη. Δεν πήραμε χαμπάρι τι έκανε ο άλλος στις Ινδίες. Μόνο ότι βγήκαν για ποτάκι με τη Ντόρα μάθαμε. Οι ψαράδες διαμαρτύρονται: "Ρε, αν δεν ήμασταν εμείς οι Τούρκοι θα έφταναν ως τη Σαλαμίνα". Οι παραβιάσεις στον εναέριο είναι αστείο να αναφέρονται και όπου να ναι έτσι όπως πάμε με την τσόντα θα ξυπνήσουμε ένα πρωινό και θα ακούμε από τους εταίρους: Καλημέρα Μακεδονία. Και ξέρετε ποιον θα εννοούν, έτσι;
Μας ποτίσατε βρωμιά τόσα χρόνια και τώρα φτάσαμε να θεωρούμε ότι τίποτε άλλο δεν είναι κακό από το φόνο και την κλοπή. Όλα τα άλλα θεμιτά, ε.. Θέμο;
Η ιστορία του "μετρώ"..
Μου είπε ότι τον λένε Μιχάλη. Μιχάλη Παπα…κάτι. Τον γνώρισα στο Μετρό της Ομόνοιας. Ζητούσε «κανα 50λεπτο ρε παιδιά να πάρω κάτι να φάω, δεν είμαι κλέφτης». Τον θυμόμουν από άλλη φορά. Μου ζήτησε και τότε, τον έβρισα και όταν το μηχάνημα έδωσε τα ρέστα από το εισητήριο, δυο κέρματα ξεγλίστρησαν και κύλησαν μακριά. Πήγε να τα πιάσει και εκνευρίστηκα. Την έκανε πάλι, μονολόγησα, κι όπως κάνω να φύγω με φωνάζει:«Κοπελιά, πάρτα, για σένα πήγα να τα φέρω».
Αυτή τη φορά πιάσαμε την κουβέντα. Έμπλεξε λέει από τα 16. Τώρα είναι 26. Μια τέτοια ιστορία πάντα σου διεγείρει το ενδιαφέρον.
Τον ρώτησα διάφορα και απάντησε σχεδόν αβίαστα σε όλα.
«..Οι παρέες και για μαγκιά στην αρχή. Τώρα αν δεν πάρω πονάνε τα κόκαλά μου..». Με τι φτιάχνεται; «Χάπια». Μα, τι χάπια είναι αυτά και που τα βρίσκει; Τόσο απλό είναι δηλαδή; «Πολύ απλό. Στεντόν και διάφορα». «Αυτά τα δίνουν οι γιατροί και μπορεί να τα παίρνουμε όλοι», του είπα φοβούμενη μήπως έχουν κάτι τα χάπια από μόνα τους. «Ναι, μόνο που εσύ παίρνεις μισό και κοιμάσαι τρεις μέρες και εγώ για να φτιαχτώ θέλω δώδεκα καρτέλες». Μισό λεπτό μετά «εντάξει, παίρνω και ηρωίνη, έτσι;»
Είχα λοιπόν πάντα την απορία αν αυτά τα παιδιά είναι γόνοι προβληματικών οικογενειών, αλκοολικών, χωρισμένων, γενικώς.. σκόρπιων..
«Όχι, όλα μια χαρά ήταν. Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος και η μάνα μου δουλεύει ακόμη στο Θριάσειο τραυματιοφορέας. Ο πατέρας μου πέθανε από καρδιά πριν 1 χρόνο και ο αδερφός μου αυτοκτόνησε πριν δυο μήνες. Λούστηκε με βενζίνη και κάηκε. Ήταν ψυχοπαθής, στο Δαφνί». Και τι γίνεται με τη ζωή σου ρε φίλε Μιχάλη; Πως τη βγάζεις, που ζεις, η μάνα σου; «Έφυγε από το σπίτι. Μετακόμισε, δεν με άντεχε άλλο. Με παράτησε, δεν μπορούσα να πληρώσω νοίκι και με διώξανε. Μένω στο δρόμο. Ομόνοια. Που και που πηγαίνω σε κανά φίλο και κάνω κανά μπάνιο, μου δίνουν και ρούχα, αλλά δεν μπορώ να μείνω εκεί. Αυτοί μένουν με τους γονείς τους ». Του συναφιού του κι αυτοί; «Ναι, αλλά δεν τους έχουν διώξει».
Δεν μοιάζουν και όλα εντάξει, σκέφτηκα. Δυο παιδιά, το ένα ψυχικά άρρωστο και το άλλο βυθισμένο στις λάθος επιλογές του. Τι έγινε λάθος; «Τίποτα. Όλα καλά». Εσύ; Νιώθεις εντάξει, πως αισθάνεσαι για όλο αυτό, είχε δίκιο η μάνα σου να σου φερθεί έτσι; «Άσχημα. Φταίω, το ξέρω. Είχε δίκιο η μάνα μου. Έπαιρνα τα πράγματά μου από το σπίτι και τα πούλαγα για να βγάλω τη δόση. Αγανάκτησαν, έχουν δίκιο».
Πολύ κοινότυπη ιστορία. Πολύ Βασιλάκης Καΐλας, και δεν ξέρω αν άξιζε για 2 ευρώ.
Παρόλα αυτά η περιέργεια για το πρωτότυπο με καθήλωσε. Μήπως αυτή η ιστορία, μήπως, έχει κάτι καινούριο. Το ήξεραν δηλαδή, ε; Και πως το αντιμετώπισαν; «Με έστειλαν ενάμιση χρόνο στην Ισπανία. Καθάρισα, αλλά ήρθα εδώ και ξανάμπλεξα». Πως; «Οι παρέες. Δεν είναι δύσκολο». Πριν από όλα αυτά τι έκανε, πως ζούσε; «Σου είπα, από τα 16 είμαι μπλεγμένος. Δούλευα εξωτερικός υπάλληλος, μηχανάκι, ξέρεις. Μετά τα έδινα όλα στη δόση και έπεσα». Από τι ξεκίνησες; «Από μαύρο».
Φάτε την, σκληρά και μαλακά και αηδίες, φώναξε μέσα μου μια φωνή.
Στο μεταξύ, μαζεύτηκαν γύρω μας άλλοι δυο τρεις για επαιτεία για τη δόση τους. Με έναν ο Μιχάλης γνωριζόταν. «Α, εσύ είσαι ρε φίλε, σε ξέχασα», του είπε ο άλλος όταν Μιχάλης του εξήγησε ότι τα βράδια τα περνάνε παρέα.
Πήραν τον οβολό τους και μας άδειασαν τη γωνιά. Αφού σπίκαραν το παραμύθι «δεν είμαι κλέφτης». Μάλλον πιάνει. Η ώρα περνούσε και ο Μιχάλης έχανε πολλά εικοσάλεπτα από τη δόση του για να μιλάει μαζί μου. Που τα βρίσκεις, κυκλοφορούν οι έμποροι για πλάκα ανάμεσά σας; «Σοβαρά μιλάς; Ότι ώρα θες βρίσκεις». Και η αστυνομία; Είστε όλοι σωριασμένοι στην πλατεία, δεν κάνει ντου, δεν τους πιάνει; «Μπα, που να τους βρει. Περνιούνται για χρήστες. Εμάς τους χρήστες δεν μας κάνουν τίποτα». Αν θέλω δηλαδή έρχομαι κι εγώ το βράδυ, κάθομαι, παίρνω τη δόση μου.. κανείς δεν ενοχλεί κανέναν, ε; Αφινιάζω. Δεν μπορεί. Μια στίβα ανθρώπων είναι σωριασμένη στο κεντρικότερο σημείο της πόλης. Στην γνωστότερη πλατεία της χώρας. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γιαυτό; Μας έχουν φτάσει σε σημείο μυθριδατισμού. Περνάμε από την Ομόνοια το βράδυ και βλέπουμε τα πτώματα σαν μέρος από τα άθλια μπετά του Αβραμόπουλου. Τόσα φυτά εκεί σου λέει κι αυτός, τι να τα κάνουμε τα δέντρα;
Και τι στοιχίζει όλο αυτό; Πόσο κοστίζει να είσαι ένα μέρος της στίβας; «Γύρω στα 10 ευρώ κάθε βράδυ». Χωρίς να φας; «Αμα φτιαχτώ δεν με νοιάζει να φάω». Ναι, αλλά τα βγάζεις αυτά τα λεφτά; «Γύρω στα 7 ευρώ πάνω κάτω βγάζω». Εικοσάλεπτο, δεκάλεπτο, εφτά ευρώ.. Με τι μοιάζει αυτή η αίσθηση; Μοιάζει ας πούμε όπως όταν κάποιος πίνει πολύ; Πως είναι, για να τα ξεπουλάς όλα για πάρτη της; «Ναι, κάπως, όχι ακριβώς. Κάπως σαν να έχεις πιει». Σου εξασφαλίζει ευφορία, σε κάνει δηλαδή χαρούμενο, να ξεχνιέσαι; «Τώρα παίρνω για να μην πονάω». Στην αρχή; «Κάπως έτσι, χαρούμενο». Φοβάσαι; «Τι να φοβηθώ»; Ρε παιδί μου, το βράδυ κοιμάσαι έξω, αύριο δεν ξέρεις τι ξημερώνει, τι θα φας, πως θα βγεις. Ήταν το πιο επιφυλακτικό ΄΄φοβάμαι΄΄ που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου.
Γιατί δεν κάνεις κάτι για τον εαυτό σου; «Σαν τι ρε κοπελιά, α, πες μου εσύ». Δηλαδή δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ να ξεφύγεις από αυτό; Να βρεις τη μάνα σου, να πας σε κάποιο κέντρο, να αρχίσεις από την αρχή. «Το χω σκεφτεί. Η μάνα μου δεν θέλει ούτε να με δει. Δεν ξέρω και που μένει. Να ξεφύγω, να βρω καμιά δουλειά.. Για να ξεφύγω θέλει μεθαδόνη. Ξέρεις πόσο κάνει; 100 ευρώ. Που θα τα βρω;». Θέλεις να πεις ότι αν σου έδινε κανείς 100 ευρώ θα έκοβες; Τόσο απλά; Τα 100 ευρώ σου λείπουν για να φτιάξει η ζωή σου; Μ’ αυτό ξεγελιέσαι;
Πόση ώρα κάνει να σε πιάσει το στερητικό από την τελευταία φορά που πήρες; «Δεν ξέρω. Κάθε βράδυ παίρνω.»
«Από αυτούς που βλέπεις να περνάνε βιαστικοί, κάποιοι σας έχουν γραμμένους και κάποιοι θέλουν να σας βοηθήσουν. Τι θα τους έλεγες; Ας πούμε ότι μπορώ να σε βοηθήσω. Τι θα μου ζητούσες;». Παύση. Κατά βάθος ήθελες να ζητήσεις τα 10 ευρώ για να τελειώνει για σήμερα, αλλά η κατάσταση σε έκανε τσακάλι. «Τα 100 ευρώ για τη μεθαδόνη, τα έχεις;». Κάποιος σας έμαθε να χτυπάτε στο φιλότιμο.
Χάρηκα πολύ Μιχάλη. «Κοπελιά, πως σε λένε;» «Μαρία» «χάρηκα».
«Μήπως έχεις 10 ευρώ; Για να μην κλέψω». Δεν άντεξε. Αποκαλύφθηκε. «Δεν σας φταίμε σε τίποτε» του είπα νευριασμένη. «Μήπως..», «Σου έδωσα τα τελευταία 2 ευρώ μου, αλλά αλήθεια τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορεί να μου περισσεύουν;» Δεν μίλησε. «Βγάζεις ζητώντας 350 ευρώ το μήνα. Βγάζω με δουλειά 700».
Όσο με λένε Μαρία, άλλο τόσο μπορεί να σε λένε Μιχάλη, και άλλο τόσο μπορεί να είναι αλήθεια η ιστορία σου.
Το βράδυ όμως μετράς κέρμα -κέρμα να μαζέψεις για ένα φτιάξιμο. Η Πολιτεία όταν γράφτηκες στον ΟΚΑΝΑ σου έδωσε τρία χρόνια κάρτα αναμονής. Διορία. Αν δεν έχεις ξοφλήσει ως τότε, περνάς το κατώφλι μιας νέας ευκαιρίας.
Καληνύχτα Μιχάλη. Εσείς μετράτε φραγκοδίφραγκα και εμείς μετράμε αστέρια στον ουρανό. Για κάποιους μπορεί να είστε μια ευχή όταν ένα αστέρι πέσει. Βαριά.
Αν θέλεις να βοηθηθείς δεν με πείθεις ότι δεν μπορεί να γίνει. Γιατί στον βολεμένο κόσμο μου όλα είναι εφικτά…
Αυτή τη φορά πιάσαμε την κουβέντα. Έμπλεξε λέει από τα 16. Τώρα είναι 26. Μια τέτοια ιστορία πάντα σου διεγείρει το ενδιαφέρον.
Τον ρώτησα διάφορα και απάντησε σχεδόν αβίαστα σε όλα.
«..Οι παρέες και για μαγκιά στην αρχή. Τώρα αν δεν πάρω πονάνε τα κόκαλά μου..». Με τι φτιάχνεται; «Χάπια». Μα, τι χάπια είναι αυτά και που τα βρίσκει; Τόσο απλό είναι δηλαδή; «Πολύ απλό. Στεντόν και διάφορα». «Αυτά τα δίνουν οι γιατροί και μπορεί να τα παίρνουμε όλοι», του είπα φοβούμενη μήπως έχουν κάτι τα χάπια από μόνα τους. «Ναι, μόνο που εσύ παίρνεις μισό και κοιμάσαι τρεις μέρες και εγώ για να φτιαχτώ θέλω δώδεκα καρτέλες». Μισό λεπτό μετά «εντάξει, παίρνω και ηρωίνη, έτσι;»
Είχα λοιπόν πάντα την απορία αν αυτά τα παιδιά είναι γόνοι προβληματικών οικογενειών, αλκοολικών, χωρισμένων, γενικώς.. σκόρπιων..
«Όχι, όλα μια χαρά ήταν. Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος και η μάνα μου δουλεύει ακόμη στο Θριάσειο τραυματιοφορέας. Ο πατέρας μου πέθανε από καρδιά πριν 1 χρόνο και ο αδερφός μου αυτοκτόνησε πριν δυο μήνες. Λούστηκε με βενζίνη και κάηκε. Ήταν ψυχοπαθής, στο Δαφνί». Και τι γίνεται με τη ζωή σου ρε φίλε Μιχάλη; Πως τη βγάζεις, που ζεις, η μάνα σου; «Έφυγε από το σπίτι. Μετακόμισε, δεν με άντεχε άλλο. Με παράτησε, δεν μπορούσα να πληρώσω νοίκι και με διώξανε. Μένω στο δρόμο. Ομόνοια. Που και που πηγαίνω σε κανά φίλο και κάνω κανά μπάνιο, μου δίνουν και ρούχα, αλλά δεν μπορώ να μείνω εκεί. Αυτοί μένουν με τους γονείς τους ». Του συναφιού του κι αυτοί; «Ναι, αλλά δεν τους έχουν διώξει».
Δεν μοιάζουν και όλα εντάξει, σκέφτηκα. Δυο παιδιά, το ένα ψυχικά άρρωστο και το άλλο βυθισμένο στις λάθος επιλογές του. Τι έγινε λάθος; «Τίποτα. Όλα καλά». Εσύ; Νιώθεις εντάξει, πως αισθάνεσαι για όλο αυτό, είχε δίκιο η μάνα σου να σου φερθεί έτσι; «Άσχημα. Φταίω, το ξέρω. Είχε δίκιο η μάνα μου. Έπαιρνα τα πράγματά μου από το σπίτι και τα πούλαγα για να βγάλω τη δόση. Αγανάκτησαν, έχουν δίκιο».
Πολύ κοινότυπη ιστορία. Πολύ Βασιλάκης Καΐλας, και δεν ξέρω αν άξιζε για 2 ευρώ.
Παρόλα αυτά η περιέργεια για το πρωτότυπο με καθήλωσε. Μήπως αυτή η ιστορία, μήπως, έχει κάτι καινούριο. Το ήξεραν δηλαδή, ε; Και πως το αντιμετώπισαν; «Με έστειλαν ενάμιση χρόνο στην Ισπανία. Καθάρισα, αλλά ήρθα εδώ και ξανάμπλεξα». Πως; «Οι παρέες. Δεν είναι δύσκολο». Πριν από όλα αυτά τι έκανε, πως ζούσε; «Σου είπα, από τα 16 είμαι μπλεγμένος. Δούλευα εξωτερικός υπάλληλος, μηχανάκι, ξέρεις. Μετά τα έδινα όλα στη δόση και έπεσα». Από τι ξεκίνησες; «Από μαύρο».
Φάτε την, σκληρά και μαλακά και αηδίες, φώναξε μέσα μου μια φωνή.
Στο μεταξύ, μαζεύτηκαν γύρω μας άλλοι δυο τρεις για επαιτεία για τη δόση τους. Με έναν ο Μιχάλης γνωριζόταν. «Α, εσύ είσαι ρε φίλε, σε ξέχασα», του είπε ο άλλος όταν Μιχάλης του εξήγησε ότι τα βράδια τα περνάνε παρέα.
Πήραν τον οβολό τους και μας άδειασαν τη γωνιά. Αφού σπίκαραν το παραμύθι «δεν είμαι κλέφτης». Μάλλον πιάνει. Η ώρα περνούσε και ο Μιχάλης έχανε πολλά εικοσάλεπτα από τη δόση του για να μιλάει μαζί μου. Που τα βρίσκεις, κυκλοφορούν οι έμποροι για πλάκα ανάμεσά σας; «Σοβαρά μιλάς; Ότι ώρα θες βρίσκεις». Και η αστυνομία; Είστε όλοι σωριασμένοι στην πλατεία, δεν κάνει ντου, δεν τους πιάνει; «Μπα, που να τους βρει. Περνιούνται για χρήστες. Εμάς τους χρήστες δεν μας κάνουν τίποτα». Αν θέλω δηλαδή έρχομαι κι εγώ το βράδυ, κάθομαι, παίρνω τη δόση μου.. κανείς δεν ενοχλεί κανέναν, ε; Αφινιάζω. Δεν μπορεί. Μια στίβα ανθρώπων είναι σωριασμένη στο κεντρικότερο σημείο της πόλης. Στην γνωστότερη πλατεία της χώρας. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γιαυτό; Μας έχουν φτάσει σε σημείο μυθριδατισμού. Περνάμε από την Ομόνοια το βράδυ και βλέπουμε τα πτώματα σαν μέρος από τα άθλια μπετά του Αβραμόπουλου. Τόσα φυτά εκεί σου λέει κι αυτός, τι να τα κάνουμε τα δέντρα;
Και τι στοιχίζει όλο αυτό; Πόσο κοστίζει να είσαι ένα μέρος της στίβας; «Γύρω στα 10 ευρώ κάθε βράδυ». Χωρίς να φας; «Αμα φτιαχτώ δεν με νοιάζει να φάω». Ναι, αλλά τα βγάζεις αυτά τα λεφτά; «Γύρω στα 7 ευρώ πάνω κάτω βγάζω». Εικοσάλεπτο, δεκάλεπτο, εφτά ευρώ.. Με τι μοιάζει αυτή η αίσθηση; Μοιάζει ας πούμε όπως όταν κάποιος πίνει πολύ; Πως είναι, για να τα ξεπουλάς όλα για πάρτη της; «Ναι, κάπως, όχι ακριβώς. Κάπως σαν να έχεις πιει». Σου εξασφαλίζει ευφορία, σε κάνει δηλαδή χαρούμενο, να ξεχνιέσαι; «Τώρα παίρνω για να μην πονάω». Στην αρχή; «Κάπως έτσι, χαρούμενο». Φοβάσαι; «Τι να φοβηθώ»; Ρε παιδί μου, το βράδυ κοιμάσαι έξω, αύριο δεν ξέρεις τι ξημερώνει, τι θα φας, πως θα βγεις. Ήταν το πιο επιφυλακτικό ΄΄φοβάμαι΄΄ που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου.
Γιατί δεν κάνεις κάτι για τον εαυτό σου; «Σαν τι ρε κοπελιά, α, πες μου εσύ». Δηλαδή δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ να ξεφύγεις από αυτό; Να βρεις τη μάνα σου, να πας σε κάποιο κέντρο, να αρχίσεις από την αρχή. «Το χω σκεφτεί. Η μάνα μου δεν θέλει ούτε να με δει. Δεν ξέρω και που μένει. Να ξεφύγω, να βρω καμιά δουλειά.. Για να ξεφύγω θέλει μεθαδόνη. Ξέρεις πόσο κάνει; 100 ευρώ. Που θα τα βρω;». Θέλεις να πεις ότι αν σου έδινε κανείς 100 ευρώ θα έκοβες; Τόσο απλά; Τα 100 ευρώ σου λείπουν για να φτιάξει η ζωή σου; Μ’ αυτό ξεγελιέσαι;
Πόση ώρα κάνει να σε πιάσει το στερητικό από την τελευταία φορά που πήρες; «Δεν ξέρω. Κάθε βράδυ παίρνω.»
«Από αυτούς που βλέπεις να περνάνε βιαστικοί, κάποιοι σας έχουν γραμμένους και κάποιοι θέλουν να σας βοηθήσουν. Τι θα τους έλεγες; Ας πούμε ότι μπορώ να σε βοηθήσω. Τι θα μου ζητούσες;». Παύση. Κατά βάθος ήθελες να ζητήσεις τα 10 ευρώ για να τελειώνει για σήμερα, αλλά η κατάσταση σε έκανε τσακάλι. «Τα 100 ευρώ για τη μεθαδόνη, τα έχεις;». Κάποιος σας έμαθε να χτυπάτε στο φιλότιμο.
Χάρηκα πολύ Μιχάλη. «Κοπελιά, πως σε λένε;» «Μαρία» «χάρηκα».
«Μήπως έχεις 10 ευρώ; Για να μην κλέψω». Δεν άντεξε. Αποκαλύφθηκε. «Δεν σας φταίμε σε τίποτε» του είπα νευριασμένη. «Μήπως..», «Σου έδωσα τα τελευταία 2 ευρώ μου, αλλά αλήθεια τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορεί να μου περισσεύουν;» Δεν μίλησε. «Βγάζεις ζητώντας 350 ευρώ το μήνα. Βγάζω με δουλειά 700».
Όσο με λένε Μαρία, άλλο τόσο μπορεί να σε λένε Μιχάλη, και άλλο τόσο μπορεί να είναι αλήθεια η ιστορία σου.
Το βράδυ όμως μετράς κέρμα -κέρμα να μαζέψεις για ένα φτιάξιμο. Η Πολιτεία όταν γράφτηκες στον ΟΚΑΝΑ σου έδωσε τρία χρόνια κάρτα αναμονής. Διορία. Αν δεν έχεις ξοφλήσει ως τότε, περνάς το κατώφλι μιας νέας ευκαιρίας.
Καληνύχτα Μιχάλη. Εσείς μετράτε φραγκοδίφραγκα και εμείς μετράμε αστέρια στον ουρανό. Για κάποιους μπορεί να είστε μια ευχή όταν ένα αστέρι πέσει. Βαριά.
Αν θέλεις να βοηθηθείς δεν με πείθεις ότι δεν μπορεί να γίνει. Γιατί στον βολεμένο κόσμο μου όλα είναι εφικτά…
Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008
Μια καρδιά για το Νικόλα!
Ο Νϊκος από την Κρήτη, ζει με τεχνητή καρδιά η οποία είναι τοποθετημένη σε ένα βαλιτσάκι που πάντοτε έχει μαζί του. Περιμένει να προχωρήσει σε μεταμόσχευση, αλλά όπως μπορούμε όλοι να καταλάβουμε, δεν είναι εύκολο να βρεθεί το μόσχευμα.
Στη χώρα μας, η δωρεά οργάνων βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε μηδενιστές και να χάνουμε την ελπίδα..
Νικόλα, τα καλύτερα έρχονται για σένα, και για κάθε άνθρωπο που περνάει μια τέτοια δοκιμασία. Πλήθος ανθρώπων είμαστε στο πλάι σας.
Το ζητούμενο είναι να το αποδείξουμε και εμπράκτως..
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008
Υπόθεση Ζαχόπουλου- Πολύχρωμη και αδηφάγα..
Ένα μήνα κοντά τώρα, η ενημέρωση του πολίτη σχετικά με τη διαβόητη υπόθεση Ζαχόπουλου, περιορίζεται σε ατελείωτα ερωτηματικά, σε εικασίες, έμμεσες ή άμεσες μομφές, σε διασυρμό, λασπολογία, παραβίαση προσωπικών δεδομένων, πόλεμο συγκροτημάτων και ΄΄υψηλά΄΄ συμφέροντα…
Η κυβέρνηση πέτυχε το στόχο της. Για μέρες απούσα, έδινε την εικόνα ότι σφύριζε αδιάφορα για ένα θέμα που ήθελε να προσπεράσει με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του στενού φίλου και συνεργάτη του αδιάφθορου Πρωθυπουργού.
Και όταν ξαφνικά κατόπιν των πιέσεων ΜΜΕ και κοινής γνώμης, βάσει των οποίων σχεδιάζεται όπως φαίνεται η κυβερνητική πολιτική, αποφάσισαν να εμφανιστούν δια του εκπροσώπου τύπου, περιέπλεξαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση και αποπροσανατόλισαν σε ικανοποιητικότατο βαθμό τους πολίτες, βάζοντας μεγαλοσυγκροτήματα τύπου και δημοσιογράφους σε έναν ατέρμονο, ανελέητο πόλεμο χωρίς προηγούμενο.
Οι δημοσιογράφοι παράτησαν την ενημέρωσή μας και εξαντλούν τη συζήτηση σε ύβρεις και διαπόμπευση συναδέλφων τους, και σε υπεράσπιση των πεπραγμένων τους.
Πάντως, η Κυβέρνηση προστατεύει τις πηγές της.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Όσοι λοιπόν περιέλθετε σε ανάλογη θέση με τον «κασετοκομιστή», και τύχει να λάβετε ποτέ στα χέρια σας κάτι που αφορά τη Ν.Δ., δεν ξέρουμε τι θα λάβετε ως αντάλλαγμα, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα σας εκθέσει.
Η κυβέρνηση, προς τιμήν της, δεν ρουφιανεύει τους ρουφιάνους της.
Από την άλλη, η υπόθεση συνέβαλε στην ενίσχυση της πεποίθησης των πολιτών ότι η απεριόριστη βρωμιά, η σήψη και η απύθμενη υποκρισία βασιλεύουν στο δημοσιογραφικό κόσμο. Αυτοί που πρωτοστατούν στην ενημέρωσή μας, που οικονομάνε από εκατό μεριές, είναι κομματικά φερέφωνα, εκβιαστές, χειραγωγούνται και χειραγωγούν. Που να αναζητήσουμε εμείς την εγκυρότητα της εκάστοτε είδησης;
Η πιο ανησυχητική απόδειξη, ωστόσο, του εκφαυλισμού, της προχωρημένης σήψης και του κανιβαλισμού της κοινωνίας μας, είναι ότι, αν υποθέσουμε πως έκανε καλά γνωστή εφημερίδα και δημοσίευσε στο εξώφυλλο και στο εσωτερικό της τις αυστηρά προσωπικές στιγμές του πρώην γραμματέα του υπουργείου με την γραμματέα του,(του γραμματέα το κάγκελο), αγνοώντας την κατάσταση της υγείας του και την ύπαρξη δυο οικογενειών από πίσω, όλοι εμείς, την οδηγήσαμε στην επανέκδοση την επόμενη μέρα.
Και την αγοράσαμε 1,25 € περισσότερο από τις προηγούμενες Κυριακές μάλιστα! Κοστίζει ο Κιούμπρικ φίλοι μου και οι Έλληνες ξέρουμε να εκτιμούμε τις καλά.. σκηνοθετημένες σκηνές..(κοινώς τσόντες)
Η κυβέρνηση πέτυχε το στόχο της. Για μέρες απούσα, έδινε την εικόνα ότι σφύριζε αδιάφορα για ένα θέμα που ήθελε να προσπεράσει με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του στενού φίλου και συνεργάτη του αδιάφθορου Πρωθυπουργού.
Και όταν ξαφνικά κατόπιν των πιέσεων ΜΜΕ και κοινής γνώμης, βάσει των οποίων σχεδιάζεται όπως φαίνεται η κυβερνητική πολιτική, αποφάσισαν να εμφανιστούν δια του εκπροσώπου τύπου, περιέπλεξαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση και αποπροσανατόλισαν σε ικανοποιητικότατο βαθμό τους πολίτες, βάζοντας μεγαλοσυγκροτήματα τύπου και δημοσιογράφους σε έναν ατέρμονο, ανελέητο πόλεμο χωρίς προηγούμενο.
Οι δημοσιογράφοι παράτησαν την ενημέρωσή μας και εξαντλούν τη συζήτηση σε ύβρεις και διαπόμπευση συναδέλφων τους, και σε υπεράσπιση των πεπραγμένων τους.
Πάντως, η Κυβέρνηση προστατεύει τις πηγές της.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Όσοι λοιπόν περιέλθετε σε ανάλογη θέση με τον «κασετοκομιστή», και τύχει να λάβετε ποτέ στα χέρια σας κάτι που αφορά τη Ν.Δ., δεν ξέρουμε τι θα λάβετε ως αντάλλαγμα, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα σας εκθέσει.
Η κυβέρνηση, προς τιμήν της, δεν ρουφιανεύει τους ρουφιάνους της.
Από την άλλη, η υπόθεση συνέβαλε στην ενίσχυση της πεποίθησης των πολιτών ότι η απεριόριστη βρωμιά, η σήψη και η απύθμενη υποκρισία βασιλεύουν στο δημοσιογραφικό κόσμο. Αυτοί που πρωτοστατούν στην ενημέρωσή μας, που οικονομάνε από εκατό μεριές, είναι κομματικά φερέφωνα, εκβιαστές, χειραγωγούνται και χειραγωγούν. Που να αναζητήσουμε εμείς την εγκυρότητα της εκάστοτε είδησης;
Η πιο ανησυχητική απόδειξη, ωστόσο, του εκφαυλισμού, της προχωρημένης σήψης και του κανιβαλισμού της κοινωνίας μας, είναι ότι, αν υποθέσουμε πως έκανε καλά γνωστή εφημερίδα και δημοσίευσε στο εξώφυλλο και στο εσωτερικό της τις αυστηρά προσωπικές στιγμές του πρώην γραμματέα του υπουργείου με την γραμματέα του,(του γραμματέα το κάγκελο), αγνοώντας την κατάσταση της υγείας του και την ύπαρξη δυο οικογενειών από πίσω, όλοι εμείς, την οδηγήσαμε στην επανέκδοση την επόμενη μέρα.
Και την αγοράσαμε 1,25 € περισσότερο από τις προηγούμενες Κυριακές μάλιστα! Κοστίζει ο Κιούμπρικ φίλοι μου και οι Έλληνες ξέρουμε να εκτιμούμε τις καλά.. σκηνοθετημένες σκηνές..(κοινώς τσόντες)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)